Μένω στο Παγκράτι από το 2003, όταν ακόμα ήξεραν λίγοι ότι είναι μέρος για αιφνίδιες νυχτερινές εξόδους που έπονται ή προηγούνται κάποιου ψέματος ζωτικού, γεμάτου αγάπη. Τώρα το ξέρουν πολλοί. Όλοι οι άνθρωποι που ζουν τη νύχτα έρχονται και μετακομίζουν στο Παγκράτι. Και κάθε βράδυ ζουν μια εποποιία βασισμένοι στο δικό τους ψέμα ο καθένας. Δικό τους το τραγούδι – και θα βγω απόψε να τους βρω.
Δεν υπάρχει λόγος να υποφέρω
Ούτε καν να προφέρω
Το όνομά σου εδώ
Κάποιος έφτιαξε στη γη το Παγκράτι
Και δεν έκλεισα μάτι
Από κείνη τη μέρα εγώ
Το air condition στους 16 ν’ ανοίξεις
Προτιμώ να το πνίξεις
Αυτό που νιώθεις κι εσύ
Βγες και πάρε απ’ τη Βαρνάβα τσιγάρα
Μάθε λίγη κιθάρα
Μα ποτέ μην αγγίξεις το Σι
Πες ψέματα
Πες μου ψέματα
Πες ό,τι ψέμα μπορείς
Πες μου ψέματα
Μόνο ψέματα
Και βγες κάποιον άλλον να βρεις
Δεν υπάρχει λόγος για υποσχέσεις
Όταν θες να πονέσεις
Τα χέρια μου θα βρίσκονται εκεί
Βρες σειρές μ’ αυτοτελή επεισόδια
Βάλ’ το αμέσως στα πόδια
Αν υπάρχει δεδομένη πλοκή
Δες τον πρώτο και το δεύτερο κύκλο
Αλλά μη δεις τον τρίτο
Και αγνόησε όποιον λέει να τον δεις
Είμαι μόνος μου όλη νύχτα στο Ciao
Και εσένα κοιτάω
Σ’ έναν πρώην σου να παλινωδείς
Μα λες ψέματα
Πες του ψέματα
Πες ό,τι ψέμα μπορείς
Πες του ψέματα
Μόνο ψέματα
Και έλα μετά να με βρεις
Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω
Περπατάω προς τα πίσω
Και βρίσκω το μεγάλο κοινό
Όπως κάθε homo sapiens που ξέρω
Για να τα καταφέρω
Σκοτώνω το μισό μου εαυτό
Φτιάχνω τοστ, πορτοκαλάδα κι εσπρέσο
Ξέρω πως θα πονέσω
Αν σπάσω τον κύκλο αυτό
Άμα βγούμε μ’ ανοιχτή τη σκεπή μου
Και σε κάνω δική μου
Και θελήσω να πω «σ’αγαπώ»
Θα πω ψέματα
Θα πω ψέματα
Θα πω ό,τι ψέμα μπορώ
Θα πω ψέματα
Μόνο ψέματα
Και μετά κάπου αλλού θα τα πω
Δεν υπάρχει λόγος για φασαρίες
Μαζευτείτε οι κυρίες
Και φτιάξτε μια ΜΚΟ
Βάψτε μοβ τα κουρασμένα μπαλκόνια
Και αλλάξτε σεντόνια
Σε κάθε κρεβάτι στενό
Το’χω νιώσει αυτό που πάω να νιώσω
Και θα το μετανιώσω
Μα είναι ήδη αργά
Ξημερώνει κι όλοι σπίτια γυρίζουν
Μελωδίες ψιθυρίζουν
Και πέφτουν κοιμούνται μετά
14°
