Αγόρασα το «First And Last And Always» των Sisters Of Mercy στα 80s (μαζί με τον Κυριάκο) από το δισκάδικο New Sound στην Κυψέλη, του (επιεικής χαρακτηρισμός) εκκεντρικού Άρη. Ο άνθρωπος έβαζε την γκόμενά του να περπατάει πάνω κάτω τη Φωκίωνος Νέγρη με σακούλα New Sound για να δει πώς φαίνεται η σακούλα από μακριά. Ή έβαζε αγγελία στην εφημερίδα για υπάλληλο και όταν έρχονταν από το μαγαζί τούς απέρριπτε όλους με τη δικαιολογία πως «δεν μπορείτε να ανταπεξέλθετε στις ανάγκες του μαγαζιού».
Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν πως μερικά από τα αγαπημένα groups του Andrew Eldritch είναι οι Suicide, οι Motorhead και οι Stooges. Κι όμως, με το «First and Last Always», η τότε σύνθεση των Sisters (Eldritch, Hussey, Adams, Marx και το συμπαθές drum machine Dr. Avalanche, που δεν μιλάει όμως) όρισαν ένα ολόκληρο μουσικό κίνημα, το Gothic Rock. Ήταν ακριβώς αυτή η χημεία των μελών που έκανε το πράγμα να λειτουργεί, ήταν η σκοτεινή decadence που έβγαζε αλήθεια. Δεν κράτησε πολύ όλο αυτό, το εγώ του Eldritch συγκρούστηκε με αυτό του Hussey, τα έσπασαν φυσικά, δικηγόροι μπλέχτηκαν και έτσι γεννήθηκαν οι Mission του Wayne Hussey. Από αυτό το χρονικό σημείο και με απόδειξη τα επόμενα 2 άλμπουμ («Floodland» και «Vision Thing»), έβλεπες πως ο Eldritch ήθελε να ξεφορτωθεί τον περιοριστικό όρο του Gothic Rock και να γίνει κάτι άλλο, σαν μέρος μιας μεγαλύτερης εικόνας. Το «Floodland» ήταν πραγματικά καλό, το «Vision Thing» ήταν μέτριο (περιέχει όμως το «Ribbons» που είναι στο top 5 μου των τραγουδιών των Sisters).
Το 1993 ταξίδεψα στο Λονδίνο για να δω τους Sisters στο Brixton Academy. Έξω από το σταθμό του Brixton, με υποδέχθηκε ένας τύπος πάνω σε ένα κουτί που μιλούσε μόνος του και έλεγε συνέχεια «Jesus Saves». Δύο pints αργότερα ήμουν μέσα στο χώρο της συναυλίας, σε μία πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία, που σου έδινε την εντύπωση πως Eldritch και αγγλικό κοινό ήταν ένα. Smoke machines και ανθρώπινοι πύργοι που έμοιαζαν να αγγίζουν το ταβάνι του Brixton Academy. Καμία από τις συναυλίες των Sisters που είδα τα επόμενα χρόνια δεν ξεπέρασε αυτή του ’93. Ίσως επειδή το κοινό δεν ήταν το ίδιο, ίσως επειδή ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα και μάλιστα σε ένα τέτοιο ιδανικό περιβάλλον, ίσως επειδή φημίζονται για τις ασταθείς εμφανίσεις τους. Οφείλεις όμως να παραδεχτείς, πως για συγκρότημα που έχει να παρουσιάσει νέο υλικό από το 1993 («Under The Gun single») λόγω νομικών προβλημάτων με τη δισκογραφική του εταιρεία, δεν μπορεί να κυκλοφορήσει δίσκο με το όνομα Sisters Of Mercy και στην πραγματικότητα ζει μόνο από τις συναυλίες και τα πνευματικά δικαιώματα από τα τραγούδια του, τα καταφέρνει μια χαρά. Φυσικά και ο Eldritch και οι τωρινοί συνεργάτες του έχουν γράψει ένα σωρό καινούργια τραγούδια, που έχουν γίνει γνωστά μόνο μέσω των συναυλιών και του internet και οι fans ξέρουν κάθε στίχο απέξω. Με την τροπή που έχει πάρει το σκηνικό στη μουσική βιομηχανία γενικότερα και τον τρόπο που ακούει ο πολύς κόσμος μουσική σήμερα, λίγη σημασία έχει πια αν θα κυκλοφορήσουν οι Sisters νέο άλμπουμ.
Κάποια στιγμή στα 90s, έτυχε να μιλήσω με τον Eldritch σε μία πραγματικά ουσιαστική κουβέντα. Στο τέλος, προβοκατόρικα τον ρώτησα αν θεωρεί τον εαυτό του τον άνθρωπο που «βάφτισε», που όρισε το Gothic Rock. Μου απάντησε με ένα ξερό «όχι». «Σαν τι θεωρείς τον εαυτό σου τότε;» επέμεινα εγώ. «Σαν μία σύγχρονη μορφή του Elvis» ήταν η απάντησή του.
Ο Γιώργος Φακίνος είναι DJ και Promoter στο Second Skin Club (Δαμοκλέους 8, Γκάζι)
|
Info: Σάββατο 24/10 - Mετά τη μεγάλη προπώληση στο Fuzz η συναυλία των Sisters Of Mercy μεταφέρθηκε στην Iερά Οδό (Ιερά Οδός 18-20, Γκάζι). Ώρα προσέλευσης: 20.00 - Είσοδος €27, €30 (ταμείο). Προπώληση: Public, Seven Spots, Παπασωτηρίου, Ιανός, Reload, Media Markt, 11 876, και www.viva.gr. Support οι Μani Deum.
18°
