Την πρώτη φορά που ο Αρνό θα συναντήσει τη Μαντλέν θα βρεθούν να παλεύουν. Κι εκείνη θα νικήσει. Εκείνος παίρνει τη ζωή όπως έρχεται, εκείνη προετοιμάζεται να επιβιώσει στις χειρότερες δυνατές συνθήκες. Μοιάζουν εντελώς αταίριαστοι, όμως μερικές φορές η αγάπη έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις.
Όχι απαραίτητα μια ταινία για τη μάχη των φύλων, ακόμη κι αν οι δύο πρωταγωνιστές πιάνονται στα χέρια την πρώτη φορά που συναντιούνται και αντιπαθούνται με τη σφοδρότητα που «εκείνη» θα αντιπαθούσε «εκείνον» σε μια κλασική χολιγουντιανή κομεντί. Το timing της κωμωδίας του Τομά Κεϊλί δεν απέχει άλλωστε πολύ από αυτό μιας ρομαντικής κωμωδίας, ακόμη κι αν τόσο το χαμόγελο όσο και το ρομάντζο μοιάζουν προσαρμοσμένα σε μια γενιά αγοριών και κοριτσιών που δεν είναι καθόλου βέβαια για το τι θα κάνουν στο μέλλον τους, ή ακόμη χειρότερα αν έχουν στ’ αλήθεια ένα μέλλον που αξίζει να περιμένεις. Επίσης, αντίθετα από την πλειοψηφία των ρομαντικών κομεντί των ημερών μας, το «Έρωτας με την πρώτη μπουνιά» (ένας τίτλος που αδικεί κατάφωρα την ταινία), έχει να επιδείξει δύο κεντρικούς χαρακτήρες που πάνε πέρα από τα κλισέ των ρομαντικών κομεντί και μια πλοκή που δεν ακολουθεί την πεπατημένη. Το φιλμ ξεκινά σε μια τυπικά καλοκαιρινή γαλλική επαρχία, όμως όπως κι ο καιρός ή τα στοιχεία της φύσης, η βροχή, οι φωτιές που σαρώνουν την περιοχή, έτσι και η ιστορία παίρνει μια απροσδόκητη τροπή όταν το ζευγάρι των δύο νεαρών ηρώων βρεθεί σε ένα στρατόπεδο στρατιωτικής εκπαίδευσης. Εκεί θα κάνουν ό,τι δεν πρέπει να κάνουν δύο «εκπαιδευόμενοι στρατιώτες», θα παραδεχτούν ότι αγαπιούνται. Εξαιρετικά φωτογραφημένο, γεμάτο μικρές ανατροπές και φρέσκες ιδέες, με ένα φρέσκο, χαμηλότονο μα πετυχημένο χιούμορ και δύο γοητευτικούς ηθοποιούς να σε πείθουν για τις σπίθες που θα πρέπει να αναδίδουν, το φιλμ του Κεϊλί είναι μια μικρή απρόβλεπτη, αξιαγάπητη ταινία.
1912. Η σύζυγος ενός πλούσιου βιομηχάνου ερωτεύεται το νεαρό γραμματέα του. Όταν εκείνος τον στέλνει στο Μεξικό για να επιβλέψει τα ορυχεία του, εκείνη υπόσχεται να τον περιμένει.
Βασισμένο σε ένα βιβλίο του Στέφαν Τσβάιχ, το φιλμ του Πατρίς Λεκόντ υπόσχεται μια μεγαλόπρεπη σαρωτική ιστορία αγάπης, αλλά παραδίδει κυρίως βαρεμάρα και χασμουρητά. Κανένα πάθος δεν κατορθώνει να αναδειχθεί από μια σκηνοθεσία που είναι λιγότερο εμπνευσμένη από αυτή μιας επίπεδης τηλεοπτικής παραγωγής κι από τρεις αποδεδειγμένα καλούς ηθοποιούς που μοιάζουν εδώ να βρίσκονται έξω από τα νερά τους. Σαν κάποιος που διαβάζει το βιβλίο με πολύ βαρετή κι άχρωμη φωνή, ο Λεκόντ εικονογραφεί την ιστορία, μα δεν κατορθώνει ούτε στιγμή να τη ζωντανέψει. Η καλογυαλισμένη επιφάνεια, τα φροντισμένα κοστούμια και σκηνικά δεν αρκούν για να καλύψουν την απόλυτη απουσία οποιουδήποτε πάθους και φλόγας, όχι ανάμεσα στους ήρωες, μα κυρίως ανάμεσα στο σκηνοθέτη και το έργο του και στους ηθοποιούς και τους χαρακτήρες τους.
>>> H Παόλα ντι Φλόρο κι η Λίζα Λίμαν υπογράφουν το ντοκιμαντέρ «Yogananda - Το ταξίδι της αφύπνισης» (Awake: The Life of Yogananda)**, ένα φιλμ για το θρυλικό Παραμαχάνσα Γιογκανάντα (Paramahansa Yogananda) που ταξίδεψε τη γιόγκα και το στοχασμό της στο δυτικό κόσμο το 1920. Με πλούσιο αρχειακό υλικό και απόψεις επιφανών θαυμαστών του, το φιλμ έχει αναμφίβολο ενδιαφέρον για τους λάτρεις της γιόγκα και της πνευματικής στάσης που πρεσβεύει, αλλά πιθανότατα θα αφήσει αδιάφορους τους υπόλοιπους θεατές.
>>> Τοποθετημένη στην κατηγορία «αληθινά κακές ιδέες», μια ομάδα φοιτητών αποφασίζει να καλέσει πνεύματα σε ένα στοιχειωμένο σπίτι και να κινηματογραφήσει την παρουσία τους. Το επόμενο πρωί μόνο ένας σοκαρισμένος νεαρός και το υλικό της βιντεοκάμερας θα είναι μάρτυρες όσων προηγήθηκαν στο «Demonic» του Γουίλ Κάνον.
>>> O Μπρους Γουίλις βγάζει το μεροκάματο στο «Vice: Η πόλη της βίας» (Vice) του Μπράιαν Μίλερ, στο ρόλο του σχεδιαστή μιας φουτουριστικής πόλης στην οποία εξελιγμένα ανδροειδή κάνουν πραγματικότητα κάθε φαντασίωση των επισκεπτών της. Μέχρις ότου ένα από αυτά μαθαίνει τι ακριβώς είναι και αποφασίζει να αποδράσει.
18°
