Ακόμη κι αν δεν είστε από εκείνους τους «ειδωλολάτρες» σινεφίλ που λατρεύουν το χρυσό αγαλματίδιο σαν θεό, ακόμη κι αν ξέρετε ότι μια μερίδα του αληθινά καλού σινεμά πετά κάτω (ή ίσως πάνω) από το ραντάρ των Όσκαρ, στις αρχές της κάθε χρονιάς μοιάζει σχεδόν αδύνατον να μην κολλήσετε τον κινηματογραφικό ιό των βραβείων που επιστρέφει σταθερά και με μεγαλύτερη ακρίβεια κι από αυτόν της γρίπης.
Έχει να κάνει με το πώς τα Όσκαρ έχτισαν τα ίδια με επιμέλεια το μύθο τους, πώς πλάσαραν τον εαυτό τους σαν ένα κομμάτι του ίδιου του χολιγουντιανού ονείρου και, για να μην είμαστε άδικοι, με το πώς εδώ και χρόνια επιβραβεύουν ένα σινεμά που ακόμη κι αν δεν είναι απαραίτητα το καλύτερο, δεν παύει να είναι εξαιρετικό. Από εκείνους που ενδιαφέρονται μόνο για τα φορέματα στο κόκκινο χαλί μέχρι εκείνους που απαριθμούν με την επιμέλεια παθιασμένου nerd, κάθε λεπτομέρεια και στατιστικό από τα 86 μέχρι τώρα χρόνια των Όσκαρ, όλοι μέχρι το βράδυ της Κυριακής θα ζουν στον πυρετό τους. Σε ανάλογο κλίμα κι εμείς δοκιμάζουμε να πάρουμε «τη θερμοκρασία» των φετινών βραβείων μετρώντας πιθανότητες και προβλέποντας εκπλήξεις, θέλοντας να σας προετοιμάσουμε για το τι μέλλει γενέσθαι και να σας βοηθήσουμε να κερδίσετε πιθανά στοιχήματα το βράδυ της Κυριακής.
Ξεκινάμε;
Μπορεί το «Birdman» και το «Ξενοδοχείο Grand Budapest» να βρίσκονται στην κορυφή της λίστας με τις περισσότερες υποψηφιότητες φέτος, έχοντας από 9 το καθένα, όμως το ένστικτό μας λέει πως η ταινία του Γουές Άντερσον, όσο κι αν αγαπήθηκε από την Ακαδημία, την Κυριακή δεν πρόκειται να πάει πολύ πιο μακριά από το βραβείο Πρωτότυπου σεναρίου και αυτό των Σκηνικών. Το «Birdman» είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση.
Grand Budapest Hotel
Το μεγαλύτερο βραβείο της βραδιάς, αυτό της Καλύτερης ταινίας παίζεται ακόμη ανάμεσα στο «Birdman» του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου και το «Μεγαλώνοντας» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Δεν θα το κρύψουμε, αγαπάμε πολύ περισσότερο το δεύτερο, αλλά αν θα έπρεπε να διαλέξουμε ένα για να στοιχηματίσουμε θα διαλέγαμε το «Birdman». Δεν είναι μόνο ότι κέρδισε το βραβείο του Σωματείου των Παραγωγών, το οποίο τα τελευταία έξι χρόνια προβλέπει με ακρίβεια το βραβείο, είναι ότι ανάμεσα στις δυο ταινίες αυτή «μιλά» περισσότερο στο Χόλιγουντ, τους ηθοποιούς και τους τεχνικούς (ακόμη κι αν διαδραματίζεται σε ένα θέατρο) κι είναι αυτή το «gimmick» της οποίας είναι περισσότερο θεαματικό. Το «Μεγαλώνοντας» έχει βεβαίως κερδίσει επίσης ένα σκασμό βραβεία, αλλά εκ των πραγμάτων είναι πολύ πιο χαμηλότονο κι εσωτερικό. Είναι μία από εκείνες τις ταινίες που κερδίζουν καρδιές, αλλά όχι απαραίτητα κι Όσκαρ.
Birdman
Αν πάλι είστε από εκείνους που προτιμούν να παίρνουν ρίσκα στα στοιχήματά τους, ίσως η μόνη άλλη επιλογή που έχετε και η μόνη ταινία που μπορεί φέτος να κάνει την έκπληξη είναι το «Παιχνίδι της μίμησης». Όλα τα στοιχεία μιας «οσκαρικής» ταινίας είναι εκεί: Εξαιρετικά καλοφτιαγμένη, βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία και με τη δύναμη να χαρίσει στον Άλαν Τιούρινγκ, τη ζωή του οποίου εξιστορεί, τη θέση που για χρόνια η επίσημη ιστορία του αρνήθηκε. Ένας ιδιοφυής άντρας που πρόσφερε πολλά και που τιμωρήθηκε από μια στενόμυαλη, οπισθοδρομική εποχή. Να κάτι που συγκινεί κι έξω από τις κινηματογραφικές αίθουσες κι ένα χαρτί που ο παραγωγός Χάρβεϊ Γουαϊνστάιν και μέγας γνώστης των τεχνικών που φέρνουν ένα Όσκαρ έπαιξε με εξαιρετική μαεστρία. Μη βγάλετε λοιπόν την ταινία του Μόρτεν Τίλντουμ ακόμη από την εξίσωση.
American Sniper
Μιλώντας για το «Παιχνίδι της μίμησης», δεν μπορείς φυσικά να μη μιλήσεις για τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς. Ο Βρετανός ηθοποιός θα μπορούσε να είναι ο νικητής φέτος στο Όσκαρ Α΄ Ανδρικού και θα το άξιζε με το παραπάνω για την ερμηνεία του στο ρόλο του Άλαν Τιούρινγκ. Μετρημένος αλλά σπουδαίος, αποδεικνύει την γκάμα και την ένταση του ταλέντου του και θα μπορούσε να κάνει, όπως και η ταινία του, την έκπληξη. Όμως υπάρχουν εμπόδια. Και δεν είναι φυσικά ο Μπράντλεϊ Κούπερ στον «Ελεύθερο σκοπευτή», ακόμη κι αν η ταινία σάρωσε στα ταμεία, ούτε καν ο Στιβ Καρέλ στο «Foxcatcher», όσο κι αν η ακαδημία αγαπά τους κωμικούς όταν σοβαρεύουν. Ο Έντι Ρεντμέιν στη «Θεωρία των πάντων» θα ήταν το μεγαλύτερο από τα εμπόδια του Κάμπερμπατς για το βραβείο αφού στο ρόλο του Στίβεν Χόκιν δίνει μια ερμηνεία που θυμίζει τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις στο «Αριστερό μου πόδι», αλλά δεν είναι ούτε αυτός. Όχι μόνο γιατί πριν ακόμη κλείσουν οι κάλπες το αληθινά κακό «Πεπρωμένο της Τζούπιτερ» κι ο ρόλος του εκεί σπίλωσε την εικόνα του, αλλά κυρίως γιατί υπάρχει ο Μάικλ Κίτον στο «Birdman». Απόλυτα παραγνωρισμένος, χωρίς ούτε μια υποψηφιότητα μέχρι σήμερα. Και στην ταινία του Ινιαρίτου έχει το ρόλο της καριέρας του και πολύ απλά δίνει ρέστα!
Still Alice
Το ίδιο σίγουρα μπορείτε να παίξετε και στην κατηγορία του Α΄ Γυναικείου. Κι εκεί δεν υπάρχει παρά μία μόνο επιλογή: Τζουλιάν Μουρ. Δεν είναι ότι οι υπόλοιπες υποψήφιες είναι λιγότερο καλές. Είναι απλά ότι η Μουρ είναι καλύτερη. Είναι, επίσης, αντίθετα από τις συνυποψήφιές της μάλλον αργοπορημένη στο να πάρει ένα βραβείο που της άξιζε πολλές φορές πριν αλλά που η ακαδημία της το αρνήθηκε. Τέσσερις υποψηφιότητες και καμιά νίκη για μία από τις καλύτερες ηθοποιούς των ημερών μας είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει και στο «Still Alice», στο ρόλο μιας νέας ακόμη γυναίκας που βυθίζεται στη λήθη του αλτσχάιμερ, δεν είναι τίποτα λιγότερο από συγκλονιστική. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την εξαιρετική Ρόζαμνουντ Πάικ στο «Κορίτσι που εξαφανίστηκε» ή ακόμη και για τη Μαριόν Κοτιγιάρ στο «Δυο μέρες, μια νύχτα», αλλά δεν θα έκανε διαφορά. Η Τζουλιάν είναι σαν να το έχει πάρει ήδη.
Περίπου τα ίδια ισχύουν και στις κατηγορίες των δεύτερων ρόλων. Οφείλουμε να μιλάμε για πιθανότητες, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται σχεδόν για βεβαιότητες. Στον Β΄ Γυναικείο η Μέριλ Στριπ, υποψήφια για το «Μέσα στο δάσος», προτείνεται σχεδόν αυτόματα μόλις το όνομά της βρεθεί σε μια λίστα. Η Έμα Στόουν είναι σπουδαία στο «Birdman», αλλά έχει ακόμη καιρό μπροστά της. Η Λόρα Ντερν στο «Wild» και η Κίρα Νάιτλι στο «Παιχνίδι της μίμησης» απλά συμπληρώνουν την πεντάδα. Η Πατρίτσια Αρκέτ στο «Μεγαλώνοντας» θα κερδίσει το βραβείο χωρίς αμφιβολία. Αληθινή, σπουδαία, παραγνωρισμένη. Και από την Κυριακή κάτοχος Όσκαρ.
Το ίδιο θα συμβεί και με τον Τζέι Κέι Σίμονς στο «Χωρίς μέτρο». Ένας από τους καλύτερους καρατερίστες του Χόλιγουντ δίνει ρέστα σε μια ερμηνεία όπου μασά ντραμς και φτύνει μπαγκέτες. Αν είδατε την ταινία του Ντάμιεν Σαζέλ δεν χρειάζεται να συζητάμε άλλο. Ναι, όλοι οι συνυποψήφιοί του είναι σπουδαίοι, αλλά ρόλοι σαν αυτοί του καθηγητή Φλέτσερ δεν έρχονται συχνά. Και ερμηνείες που να τους απογειώνουν τόσο, επίσης.
Κι αν τα παραπάνω κάνουν τα βραβεία της Κυριακής να μοιάζουν λίγο πολύ προβλέψιμα, μια κατηγορία που μοιάζει ακόμη ανοιχτή είναι αυτή της σκηνοθεσίας. Τα τελευταία τρία χρόνια το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και το Όσκαρ σκηνοθεσίας δεν πήγε στην ίδια ταινία. Ακούγεται ελαφρώς παράλογο, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Κι αν το «Birdman» κερδίσει το μεγάλο βραβείο, κάτι μας λέει πως ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ θα πάρει αυτό της σκηνοθεσίας. Όχι ότι δεν το αξίζει ούτως ή άλλως, φυσικά. Αλλά, από την άλλη, το «Birdman» είναι μια ταινία με μια σκηνοθεσία που εντυπωσιάζει, αντίθετα από το «Μεγαλώνοντας» που αν και άψογη είναι σίγουρα πιο παραδοσιακή αφηγηματικά μέσα στη ριζοσπαστική ιδέα ενός γυρίσματος που κράτησε 12 χρόνια. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να παραβλέψεις. Οπότε αν πρέπει να τσεκάρετε ένα μόνο όνομα κρατήστε του Ινιαρίτου. Όσο κι αν εμείς θα ελπίζουμε γι’ αυτό του Λινκλέιτερ.
Υπομονή ως το βράδυ της Κυριακής. Μέχρι τότε, κάντε παιχνίδι...
*Όλο τον Φεβρουάριο, με αφορμή τα Oscar, τα κανάλια Novacinema στρώνουν το κόκκινο χαλί με πάνω από 100 ταινίες On Demand για να τις απολαμβάνεις όποτε εσύ θέλεις.
Την Κυριακή 22 Φεβρουαρίου στις 03:30, τα κανάλια Novacinema1 & Novacinema1HD προβάλλουν, για 18η συνεχόμενη χρονιά την λαμπερή Τελετή Απονομής των Βραβείων Oscar, ζωντανά και αποκλειστικά.
22°
