Ο Λουκάς Κατσίκας μας μιλά για τις 27ες Νύχτες Πρεμιέρας 2021

Αρχίζει ο κινηματογραφικός θεσμός της Αθήνας και μέχρι τις 3 Οκτωβρίου η πόλη θα κινείται στους ρυθμούς του. Ποια είναι τα μυστικά όμως της φετινής διοργάνωσης; Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Λουκάς Κατσίκας έχει τον λόγο.

«Anne Frank»

Έχω προσέξει, Λουκά, και μου αρέσει πολύ το γεγονός ότι συχνά αναφέρεσαι στον Γιώργο Τζιώτζιο, τον άνθρωπο που οραματίστηκε και έφτιαξε τις Νύχτες Πρεμιέρας.
Ναι, κι όχι μόνο επειδή ήταν ο εμπνευστής του φεστιβάλ αλλά κι επειδή ό,τι και να πω για τον Γιώργο είναι πολύ λίγο. Τον γνώριζες κι εσύ καλά και ξέρεις για τι ακριβώς μιλάω. Ο Γιώργος ήταν το είδος του χαρισματικού και γενναιόδωρου ανθρώπου που δεν μπορείς να συνοψίσεις σε λέξεις. Του χρωστάω όλη μου σχεδόν την επαγγελματική καριέρα. Και παρότι έχει φύγει 11 χρόνια από κοντά μας, τον αισθανόμαστε συνέχεια δίπλα μας και το φεστιβάλ οφείλει να αναγνωρίζει την συμβολή του σε αυτό που όπως έλεγε χαρακτηριστικά «ο εθισμός που έγινε τελικά θεσμός».

Το φετινό πρόγραμμα είναι πολύ δυνατό: Φαραντί, Ντιουν, Ρίντλεϊ Σκοτ, Χρυσός Φοίνικας, Χρυσή Άρκτος με αυτόν τον φοβερό Ρουμάνο σκηνοθέτη του «Aferim». Αλλά και προσθήκη νέων αιθουσών, όπως το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το περσινό υβριδικό φεστιβάλ έγινε με τρομερά εμπόδια. Να φανταστείς ότι όταν τυπώναμε το τελικό ωρολόγιο πρόγραμμα αποφασίστηκε να κλείσουν οι κλειστές αίθουσες και μέσα σε 24 ώρες τρέχαμε να ξαναφτιάξουμε τον προγραμματισμό, με θερινά μόνο σινεμά. Φέτος, που είπαμε να το ρισκάρουμε, πήγαμε πίσω στις αγαπημένες μας κλειστές αίθουσες. Η λογική και το πιστεύω μας πίσω από το φετινό φεστιβάλ είναι η επιστροφή του κόσμου στις αίθουσες.

«Zero Fucks Given»

Ποιες θεωρείς ότι θα είναι οι εκπλήξεις του φετινού φεστιβάλ; Θα υπάρξει νέο «Nomadland» ή «Παράσιτα»;
Φέτος είναι πιο δύσκολα τα πράγματα και δεν μπορούν να γίνουν προβλέψεις. Ο Χρυσός Φοίνικας, π.χ., το «Titane» της Γαλλίδας Ζουλιά Ντικουρνό είναι μια δύσκολη ταινία που τόλμησαν να βραβεύσουν στις Κάννες και δεν νομίζω ότι θα φτάσει στα mainstream επίπεδα των Όσκαρ. Δεν πιστεύω καν ότι θα είναι η πρόταση της Γαλλίας για τα Όσκαρ. Υπάρχουν όμως κάποιες που ξέρουμε ότι θα είναι επίσημες υποψηφιότητες κάποιων χωρών, όπως π.χ. το «Luzzu» με έναν Μαλτέζο ψαρά, που έχουν τα φόντα να αγαπηθούν από το κοινό. 
Από τα βαριά όπλα, τύπου «Dune» ή «Γαλλική αποστολή» του Γουές Άντερσον, που θα προβληθούν στο φεστιβάλ, τι να περιμένουμε;  Καθώς δεν υπάρχει μεγάλο φαβορί για τα Όσκαρ, ίσως δούμε τις συγκεκριμένες ταινίες να μαζεύουν κάποιες υποψηφιότητες. Σε ένα πιο δίκαιο κόσμο θα ήταν σίγουρα υποψήφιος και ο Σον Μπέικερ («FloridaProject») αλλά και ο υπέροχος  πρωταγωνιστής του Σάιμον Ρεξ, με το «Redrocket». Αυτή η μικρή, χειροποίητη και ανεξάρτητη αμερικανική ταινία, που δεν θα βγει στις ελληνικές αίθουσες, είναι ευκαιρία να την δει κάποιος στο φεστιβάλ μας.

«Wheel of Fortune and Fantasy»

Η πανδημία προφανώς έχει περιορίσει τη λίστα των καλεσμένων του φεστιβάλ. 
Ναι, σε αυτό τον τομέα μετράμε ζημιές. Δυστυχώς περιμέναμε πολλούς από την Αμερική, όπως τον Μπέικερ που προαναφέραμε ή τον Τοντ Χέινς που θα ερχόταν για το ντοκιμαντέρ του «Velvet Underground», οι οποίοι τελικά λόγω της πανδημίας δεν θα έρθουν. Αλλά χαίρομαι που θα έρθει ένας παλιός και αγαπημένος μας γνώριμος, ο Άρι Φόλμαν για το σπουδαίο φιλμ κινουμένων σχεδίων «Where is Anne Frank», που συγκίνησε τις Κάννες και μπήκε την τελευταία στιγμή στο πρόγραμμά μας. Περιμένουμε και μια έκπληξη ακόμη που ίσως γίνει γνωστή την Παρασκευή. Επίσης στους επισκέπτες μας υπάρχει ο Αντρέας Φοντάνα με το «Azor», την πρώτη του μόλις ταινία που συμμετέχει στο διεθνές διαγωνιστικό, ένας σκηνοθέτης που ανυπομονούμε να δούμε τι θα κάνει στο μέλλον, αλλά και ο Αυστριακός Σεμπάστιαν Μάιζε που υπογράφει ένα γκέι δράμα φυλακής με τίτλο «Μεγάλη απόδραση» που βρίσκεται κοντά στο σινεμά του Ζενέ ή του Φασμπίντερ κι επίσης είναι υποψήφιος για τη Χρυσή Αθηνά.

Και η δική σου αγαπημένη ταινία, καθώς κι εκείνη η ταινία που σε πείραξε που δεν την πήρατε τελικά στο φεστιβάλ;
To «Memoria» του Ταϋλανδού σκηνοθέτη Απιτσατπόνγκ Βερασεθακούλ με την Τίλντα Σουίντον είναι μια ταινία που αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Είναι μια ταινία αγγλόφωνη και ισπανόφωνη από τον σκηνοθέτη που είχε κερδίσει πριν από χρόνια τον Χρυσό Φοίνικα με το «Ο θείος Μπούνμι θυμάται τις προηγούμενες ζωές του» κι αφορά ένα είδος σινεμά που δεν συναντάμε συχνά επειδή το κοινό έχει συνηθίσει σε διαφορετικούς τρόπους αφήγησης. Πιστεύω ότι για πολλούς αυτή η ταινία που θέλει απόλυτη προσοχή και συμμετοχή από εκείνους που θα την παρακολουθήσουν, θα είναι σκέτη αποκάλυψη. Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, λόγω συγκυριών περισσότερο κι όχι επιλογών, με στενοχώρησε που δεν θα μπορέσουμε να προβάλουμε την νέα ταινία του Πέδρο Αλμοδοβάρ. Κυρίως επειδή είναι κάτι σαν παράδοση για μας κάθε ταινία του Ισπανού να προβάλλεται στις Νύχτες Πρεμιέρας. Φέτος είναι λίγο παράξενο που δεν τον φιλοξενούμε και είναι απογοητευτικό και για το κοινό μας, που λατρεύει το σινεμά του Αλμοδοβάρ.