Κριτική για την ταινία "Ένας χρόνος στη Νέα Υόρκη (My Salinger Year)" του Φιλίπ Φαλαρντό. με τους Μάργκαρετ Κουάλεϊ, Σιγκούρνι Γουίβερ, Ντάγκλας Μπουθ
Η νεαρή φιλόδοξη συγγραφέας Τζοάνα πιάνει δουλειά σε εκδοτικό οίκο της Νέας Υόρκης που εκπροσωπεί τον θρυλικό συγγραφέα Τζ. Ντ. Σάλιντζερ. Το αντικείμενο της εργασίας για την Τζοάνα είναι να απαντά με τυπικό ύφος στα δεκάδες γράμματα που λαμβάνει κάθε μέρα ο ακριβοθώρητος συγγραφέας του «Φύλακα της σίκαλης».
Η ιντριγκαδόρικη ιδέα του να δούμε έστω και ποιητική αδεία στην οθόνη τη μορφή του Σάλιντζερ («σίγουρα θα έχεις ακούσει ότι είναι σαλεμένος ή εκκεντρικός» ενημερώνει την Τζοάνα η αυστηρή αφεντικίνα της Σιγκούρνι Γουίβερ), διαπερνά όλη τη ραχοκοκαλιά του φιλμ. Τα πάντα κινούνται γύρω από αυτή την προσμονή που κάποια στιγμή γίνεται εμμονή για την ηρωίδα που αναλαμβάνει πιο ενεργό ρόλο στην αλληλογραφία του Σάλιντζερ κι αρχίζει να δίνει συμβουλές σε κάποιους αναγνώστες. Φυσικά αυτό θα προκαλέσει μπέρδεμα με κωμικοτραγικές συνέπειες που θα αναδείξουν την αλληλεπίδραση ζωής και τέχνης. Η σεναριακή ιδιομορφία του φιλμ απευθύνεται φυσικά στους βιβλιοφάγους φαν του Σάλιντζερ και παρά τις προσπάθειες του καναδού σκηνοθέτη Φιλίπ Φαλαρντό («Chuck: Η ιστορία του πραγματικού Rocky Balboa») να προσδώσει στην ιστορία της ηρωίδας του τα χαρακτηριστικά μιας ανάλαφρης κομεντί με θέμα την ενηλικίωση δεν τα καταφέρνει πάντα αποτελεσματικά δίχως να ακουστεί διδακτική ή να γίνει προβλέψιμη.
22°
