Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης γράφει την κριτική του για την ταινία «Δόκτωρ ύπνος (Doctor Sleep)» του Μάικ Φλάναγκαν με τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ
Εξακολουθώντας να υποφέρει από το ψυχολογικό τραύμα που υπέστη ως παιδί στο ξενοδοχείο Overlook, ο μεσήλικας πλέον Νταν Τόρανς προσπαθεί να βρει την εσωτερική γαλήνη μέσω μιας εσκεμμένα μονότονης, άχρωμης και προσεγμένης ζωής. Όμως όταν συναντά την Άμπρα, μία θαρραλέα έφηβη που διαθέτει ένα υπερφυσικό χάρισμα παρόμοιο με το δικό του, θα αναγκαστεί να αλλάξει στάση καθώς μια συμμορία μεταφυσικών δολοφόνων καιροφυλακτεί.
Συγκρίσεις δεν γίνονται. Η πρώτη «Λάμψη» από το μακρινό 1980, όσο κι αν θύμωσε σε σημείο εμμονής τον Στίβεν Κινγκ (χρησιμοποιώντας ακόμη και χοντρές εκφράσεις του τύπου «Ο Κιούμπρικ γάμ… το βιβλίο μου με το οποίο η υπερτιμημένη ταινία του –δεν ξέρω τι της βρίσκουν όλοι οι κριτικοί!– δεν έχει καμία σχέση») απέκτησε τρομακτικό cult status με τα χρόνια και παραμένει ένα φιλμ αξεπέραστο ακόμη και σήμερα. Στο διάστημα αυτό ο παραγωγικότατος συγγραφέας έχει καταφέρει να γιγαντώσει το μέγεθός του στον χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού με μια σειρά από σημαντικά best seller, πολλά από τα οποία βρήκαν την έξοδό τους στη μεγάλη αλλά και τη μικρή οθόνη. Ο «Δόκτωρ ύπνος», η πολυαναμενόμενη συνέχεια της «Λάμψης», γράφτηκε πριν από ακριβώς 6 χρόνια. Η κινηματογραφική απόδοση του σύγχρονου σίκουελ δεν καθυστέρησε πολύ. Έχει μεν τις ευλογίες του Κινγκ αλλά δεν διαθέτει την ευφυΐα ενός Κιούμπρικ πίσω από την κάμερα (ο αμερικανός σκηνοθέτης έφυγε από τη ζωή πριν από 20 χρόνια ακριβώς) παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του Φλάναγκαν να φτιάξει μια ισάξια συνέχεια της πρώτης ταινίας. Το περίεργο σε σχέση με εκείνο το φιλμ είναι πως πολλά κομμάτια της νέας ταινίας βασίζονται σε στοιχεία που είτε δεν υπήρξαν στο πρώτο βιβλίο, είτε ο Κινγκ είχε αποδομήσει με συνοπτικές διαδικασίες (η παρουσία των δίδυμων κοριτσιών κ.λπ.), ενώ σε κάποιες κομβικές σκηνές αναγκάζονται να επιστρατευτούν πλάνα της ταινίας του 1980 που είχε καταδικάσει ο συγγραφέας. Το «Δόκτωρ ύπνος» δεν είναι κακό φιλμ, παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον παρά τις 2,5 ώρες που διαρκεί και είναι ξεκάθαρα πιο κοντά στο πνεύμα του συγγραφέα (πρόκειται για μια παραβολή γύρω από τη σύγκρουση δύο κόσμων που ξεκινά από το σκοτάδι του υποσυνείδητου για να καταλήξει στη φωτιά αντί του πάγου που τέλειωνε η «Λάμψη») παρά σε εκείνο του Κιούμπρικ. Με τον τρόπο αυτό επιχειρούνται να δοθούν οι εύκολες απαντήσεις στα βασανιστικά διαχρονικά ερωτήματα που αφορούσαν στην πρώτη «Λάμψη» τα οποία έχει έντεχνα καλύψει με μαεστρία αλλά και πονηριά ο Κιούμπρικ. Φροντισμένο στην εντέλεια, με στρωτή αφήγηση, κάποια τρομερά ξεσπάσματα βίας, ένα ικανό πρώτο ρόλο που δίνει την ευκαιρία στον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ να δώσει μια βαθιά τρυφερή κι ανθρώπινη μορφή στον ενήλικα Νταν αλλά και μια αφοπλιστικά δυναμική Ρεμπέκα Φέργκιουσον ως αρχιέρεια του Κακού, το «Δόκτωρ ύπνος» είναι μια ταινία που εκτός του προφανούς (η εκδίκηση του Στίβεν Κινγκ) έχει εντέλει και νόημα, καθώς κλείνει με απόλυτα πειστικό και συμβολικό τρόπο ένα κινηματογραφικό μύθο του φανταστικού.
22°
