Ο χορός της ζωής μου

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο σεναριογράφος Πολ Λάβερτι και η ισπανίδα σκηνοθέτιδα συνεργάζονται σε μια ταινία. Και στις δύο προηγούμενες ταινίες της Μαδριλένας («Ακόμα και η βροχή», «Η ελιά») το σενάριο έφερε την υπογραφή του Βρετανού. Για πρώτη φορά όμως το ζευγάρι επιλέγει να μεταφέρει στο πανί μια βιογραφική ιστορία η οποία όμως διατηρεί αρκετές ομοιότητες με τις δύο προηγούμενες δουλειές τους. Ανθρωποκεντρικό σινεμά, ισχυρές προσωπικότητες, οδυνηρές ηθικές δοκιμασίες και στο κέντρο μια σχέση ζωής που δείχνει ικανή να ορίσει ως ένα βαθμό τα παιχνίδια της μοίρας. Ο «Yuli» όπως αποκαλεί ο πατέρας του το νεαρό Κάρλος είχε ένα σπάνιο ταλέντο στο χορό αλλά δεν επιδίωκε να το καλλιεργήσει από φόβο μην τον κοροϊδεύουν τα υπόλοιπα παιδιά της γειτονιάς. Η επιμονή και κυρίως η πίστη του φτωχού πατέρα του (σε συνδυασμό με ένα σκληρό μάθημα ζωής που θα έκανε τους σημερινούς κοινωνιολόγους και παιδοψυχολόγους να τραβούν τα μαλλιά τους από οργή) θα οδηγήσει τον νεαρό Κουβανό στη σχολή χορού της Αβάνας κι από κει στο όνειρο μιας ασύλληπτης καριέρας. Η απόφαση της Μπολέιν να χαρίσει τον ρόλο του ενήλικα Ακόστα στον ίδιο τον κουβανό σταρ (46 χρονών σήμερα), μόνο καλό κάνει στην ταινία όπως και η έμπνευση της να χτίσει την χορογραφία ζωής του Ακόστα στα πιο κομβικά επεισόδια της παιδικής ηλικίας του και φυσικά στη δυνατή σχέση με τον πατέρα του.