Ο Κωνσταντίνος Καϊμάκης γράφει την κριτική του για την ταινία «Σύνορα» του Αλί Αμπάσι.
Η 40χρονη Τίνα, με τη δυσμορφία στο πρόσωπο και την ικανότητα να μυρίζει τα ανθρώπινα συναισθήματα, έχει την επιβεβαιωμένη φήμη ότι στο τελωνείο όπου εργάζεται δεν μπορεί να της ξεφύγει όποιος κρύβει κάτι. Μια μέρα εμφανίζεται ένας μυστηριώδης άντρας χωρίς μυρωδιά. Βαθιά ταραγμένη, θα αναγκαστεί να έρθει αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό.
Μια ιδιότυπη ερωτική ιστορία, ένα δυνατό θρίλερ φαντασίας και πάνω από όλα μια ξεκάθαρη παραβολή για τη διαφορετικότητα, με τον Αλί Αμπάσι στη δεύτερη μόλις ταινία του («Shelley») να θίγει μερικά ακόμη σημαντικά ζητήματα που άπτονται κυρίως της προαιώνιας πάλης Καλού-Κακού. Η παιδοφιλία ως ένδειξη της ανθρώπινης ασυδοσίας και μοχθηρίας («οι άνθρωποι σκέφτονται μόνο τη δική τους την ικανοποίηση και για αυτό εκμεταλλεύονται μέχρι και τα παιδιά τους» ακούγεται κάποια στιγμή), η ομορφιά ως υπερτιμημένη αξία, το θέμα της συντροφικότητας ως προαπαιτούμενο στοιχείο για την προσωπική ευτυχία είναι μερικές μόνο από τις ιδέες που βάζει το σενάριο στο καμβά του προκλητικού, παράδοξου και σίγουρα τρυφερού (με τον δικό του συγκινητικό τρόπο) αυτού φιλμ. Βραβείο καλύτερου φιλμ στο «Ένα κάποιο βλέμμα» του Φεστιβάλ Καννών αλλά και υποψηφιότητα στα φετινά όσκαρ για το απίθανο μακιγιάζ των πρωταγωνιστών.
14°
