Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του κορσικανού Τιερί ντε Περετί
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του κορσικανού Τιερί ντε Περετί φέρνει στο θεατή μνήμες από το «Γόμορα» του Ματέο Γκαρόνε. Παρόμοια αποστασιοποίηση από τα γεγονότα, το ίδιο ψευδοντοκιμαντερίστικο ύφος στα κομβικά σημεία της πλοκής, η ίδια παραπλανητική εικόνα ενός μεσογειακού τοπίου λουσμένου στο φως του ήλιου και περκυκλωμένου από τη θάλασσα, που κρύβει καλά την βία που μπολιάζει την καθημερινότητα των κατοίκων. Ο δημιουργός του «Apaches» που στο φεστιβάλ Καννών το 2013 ήταν υποψήφιο για την Χρυσή Κάμερα, προβαίνει σε ένα λιτό και σκεπτόμενο σχόλιο-μελέτη για την αναγκαιότητα της βίας, το κόψιμο με τον ομφάλιο λώρο μιας αυτοκαταστροφικής πορείας και την αναζήτηση εναλλακτικών μορφών δράσης του πολιτικού ακτιβισμού. Ο ήρωας του, μακριά από κάθε ίχνος ηρωοποίησης (αντίθετα η τυφλή οργή του και το ανυποχώρητο ένστικτο του τιμωρού-εκδικητή γίνεται αφόρητο κάποιες στιγμές) παλεύει να βρει τη θέση του σε έναν κόσμο όπου η βία και το έγκλημα αλληλοσυμπληρώνονται στο όραμα μια «υψηλής ιδέας για την οποία αξίζει κανείς να πεθάνει». Η δράση χωρίζεται στο παρελθόν και το παρόν, με τα συνεχή φλας μπακ να καθοδηγούν το θεατή στην ανίχνευση των σημείων που δηλώνουν την αλλαγή στην κοσμοθεωρία του Στεφάν, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιμονή του σκηνοθέτη (αν και κάποιες φορές το παρακάνει με την πολυλογία των χαρακτήρων του) να αναζητήσει τα αδύναμα δομικά στοιχεία και οι ασαφείς ιδέες στην καρδιά της οργάνωσης που επιτρέπουν να παρεισφρήσουν στις τάξεις της δυνάμεις του οργανωμένου εγκλήματος και παρακρατικά μπουμπούκια που στόχο έχουν μόνο το αιματοκύλισμα και το χρήμα
