Το πορτρέτο του Τσε Γκεβάρα μέσα από τις πρώτες μέρες του ανταρτοπόλεμου στο πλευρό του Φιντέλ Κάστρο όταν από ιδεαλιστής γιατρός μεταμορφώνεται σε εμβληματική, ηγετική φιγούρα της κουβανικής επανάστασης, δίνεται από τον Σόντερμπεργκ με συνδυασμό ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας σε ένα έπος διάρκειας 4,5 ωρών που κρίθηκε σκόπιμο να κοπεί σε δύο μέρη (σε δύο βδομάδες η συνέχεια του φιλμ που βλέπουμε με καθυστέρηση 10 ετών στη χώρα μας) για προφανείς εμπορικούς σκοπούς. Κυρίως ο αμερικανός σκηνοθέτης ενδιαφέρεται να δώσει το κλίμα από την καθημερινότητα των επαναστατών και τη σταδιακή μεταμόρφωση του Τσε με αφηγηματικά όπλα του ότι ακριβώς πάει κόντρα στην αντίληψη περί «ηρωικού έπους». Η ιστορική ακρίβεια (ερευνούσε 7 χρόνια το υλικό για τις μέρες και τα έργα του Τσε), ο ρεαλισμός στις μικρές στιγμές, οι διάλογοι αβεβαιότητας και σύγκρουσης μεταξύ των ανταρτών, οι ρωγμές ανθρωπιάς και αδυναμίας (το άσθμα που τον ταλαιπωρούσε) του ήρωα του, η υποτονική δράση που σκόπιμα απέχει από την θεαματική απόδοση ενός έπους που θα ξενίσει κάποιους οι οποίοι θα την αντιληφθούν ως κακοτεχνία του σκηνοθέτη. Αυτός ο Τσε Γκεβάρα, παρά την προφανή αδυναμία του Σόντερμπεργ να τιθασεύσει το θαυμασμό του για εκείνον, είναι μια ανεπανάληπτη ιστορική μαρτυρία και μαζί ένα αληθινό έργο τέχνης, που έχει ως μεγάλο ατού την εντυπωσιακή ερμηνεία του Μπενίτσιο ντελ Τόρο (βραβεύτηκε στις Κάνες) που κάποιες στιγμές – ειδικά στα ασπρόμαυρα στιγμιότυπα από την ομιλία του στη Νέα Υόρκη το 1964- ξεχνάς ότι είναι εκείνος και νομίζεις ότι παρακολουθείς τον αληθινό Γκεβάρα.
13°
