Ζητήσαμε από 26 συγγραφείς να μας μιλήσουν για το καινούριο τους βιβλίο.
Ξάπλωσα ανάσκελα και κοιτούσα τις σκιές στο ταβάνι. Ποτέ δεν ξέρεις πότε και πού θα συμβεί η στραβή: φοβόμουν την Οκλαχόμα αλλά πριν από λίγα χρόνια, το 2007 ή το 2008, στο Ντιτρόιτ είχε δολοφονηθεί ένας κομμωτής που γνώριζα· επρόκειτο για έγκλημα μίσους αλλά δεν συνελήφθη κανείς· η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Και τον περασμένο Απρίλιο βρέθηκε δολοφονημένη η Κόκο – όταν είσαι μαύρος, τραβέλι, πουτάνα και τζάνκι, όλα μαζί και ταυτοχρόνως, πας φιρί φιρί να γίνεις σφαχτό· κι η αστυνομία κάνει την πάπια. Δεν είχα ακούσει για εγκλήματα εναντίον ανθρώπων σαν εμένα στην Οκλαχόμα, αλλά ήμουν σίγουρος ότι είχαν γίνει. Η σκέψη με κράτησε ξάγρυπνο. Άκουγα τον Μπραντ να ξεβιδώνει το τεχνητό πόδι, να κάνει μπάνιο και να ξαπλώνει στο διπλανό κρεβάτι μ’ έναν αναστεναγμό· στο μισοσκόταδο τον είδα να σκεπάζεται με το πάπλωμα της μάνας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η εικόνα μού έφερε δάκρυα στα μάτια. Αναρωτήθηκα αν ο Μπραντ ονειρευόταν να ξυπνήσει με ολόκληρο το πόδι του, ακέραιος. Δεν κλαίω στις περιστάσεις όπου κλαίνε οι άνδρες – κλαίω σε όλες τις περιστάσεις. Πράγμα που γίνεται κάπως προβληματικό όταν έχω κάνει το περίτεχνο μακιγιάζ, στο οποίο, όπως είπα, δυσκολεύομαι να αντισταθώ.
Οι «Μηχανικοί καταρράκτες» είναι η ιστορία του Σαλ που, στην πραγματικότητα, είναι η Σάλλυ. Ο Σαλ ταξιδεύει μέχρι το Μεξικό για να υποβληθεί σε επέμβαση αλλαγής φύλου, για να βρει την αληθινή του ταυτότητα και να αναλάβει την ευθύνη της. Οι «Μηχανικοί καταρράκτες» είναι μια αφήγηση για τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά κυρίως για τις ομοιότητες –για τη φιλία και τον έρωτα που μπορούμε να συναντήσουμε σε απροσδόκητες στιγμές, σε απροσδόκητους τόπους. Όπως λέει ο Σαλ, «οι άνθρωποι είναι προβλέψιμοι, εκτός από τις φορές όπου είναι απρόβλεπτοι»– σ’ αυτό το βιβλιαράκι οι άνθρωποι είναι, όπως πάντα και με τον τρόπο του ο καθένας, χαριτωμένοι, γεμάτοι γλυκύτητα, παιδιάστικοι κι αξιαγάπητοι.
*Η νουβέλα της Σώτης Τριανταφύλλου «Μηχανικοί καταρ- ράκτες» κυκλοφορεί από τις εκδ. Πατάκη
23°
