Σε αυτό το αδιάκοπο παιγνίδι μεταμορφώσεων που ονομάζουμε λογοτεχνία υπάρχουν ευτυχείς στιγμές όπου οι χαρακτήρες και οι ιδέες βρίσκουν την ιδανική τους μορφή σε ευλογημένα κείμενα. Τότε οι αναγνώστες καλούνται να ανακαλύψουν ένα παράλληλο σύμπαν που αναιρεί ως ένα βαθμό το μάταιο ρεαλισμό της δικής τους πραγματικότητας. Ποιος είπε ότι η τέχνη του λόγου είναι ένα μεγάλο ψέμα; Η αλήθεια της δημιουργικής φαντασίας υπερβαίνει την εφήμερη φύση μας, διαψεύδει την καθημερινότητα, αναιρεί την κοινή λογική. Χάρις στη λογοτεχνία μάθαμε πως ο έρωτας δεν είναι απαραίτητα τρέλα, πως η εξέγερση είναι προτιμότερη απ’ τη δειλία, πως η γυναίκα δεν υπολείπεται σε τίποτα του ανδρός, πως ο παιδικός ενθουσιασμός λοιδορεί την ακράδαντη βεβαιότητα των ενηλίκων. Αλλά ακόμα κι η ίδια η τέχνη του λόγου αυτοαναιρείται κάθε φορά που εμφανίζεται ένας νέος και, γιατί όχι, αιρετικός δημιουργός, κάθε φορά που ένα καινούργιο βιβλίο μεταφέρει στις σελίδες του μια πρωτότυπη διατύπωση του κόσμου.
Η «μαγική θάλασσα» της Ντίνας Κίτσου είναι βιβλίο πλασμένο με τη γενναιοδωρία της φαντασίας και τη δαψίλεια των λέξεων. Στις σελίδες του το πάθος, γενεσιουργός αιτία των πάντων, φαντάζει πεδίο δοκιμών για άντρες και γυναίκες. Όλα θυσιάζονται στην κονίστρα του έρωτα ακόμα κι η ανθρώπινη μοίρα. Η συγγραφέας μάς υπενθυμίζει πως όσοι βαπτιστήκαμε στα νερά της Μεσογείου, παραμένουμε κοινωνοί του ερωτικού παραλόγου. Μεσογειακό ταμπεραμέντο σημαίνει να ξοδεύεσαι ασυλλόγιστα στο όνομα μιας αβέβαιης αγάπης· σημαίνει να αντιπαλεύεις το απολλώνιο φως με το διονυσιακό σκοτάδι.
Ωστόσο και σ’ αυτό το παιγνίδι υπάρχουν κανόνες, που θέτουν τα δύο φύλα. Από τη μια ο αχαλίνωτος πόθος της ανδρικής ψυχής αλλά κι ο φόβος κι η λιποταξία μπροστά στο αναπόφευκτο της δέσμευσης· από την άλλη η ήρεμη δύναμη της γυναικείας φύσης που με την υπομονή και το συναισθηματικό βάθος πασχίζει να λύσει τον γόρδιο δεσμό της ασυνεννοησίας των δύο φύλων.
Η προσωπίδα του μαγικού ρεαλισμού περνά από ήρωα σε ήρωα κι από ηρωίδα σε ηρωίδα, μεταμφιέζοντας πάθη και συναισθήματα οικεία σε όλους μας. Τα παθήματα και οι ακροβασίες του καπετάνιου Οδυσσέα Χρυσού, η ερωτική σοφία της Σελένης και το γκροτέσκο μυθιστορηματικό περιβάλλον μας επαναφέρει στην μαγεία της αφήγησης που εισάγει τον αναγνώστη στο παράλογο και στο αφύσικο. Η εγκιβωτισμένη ιστορία του ναύτη και της γοργόνας ολοκληρώνει με τον καλύτερο τρόπο ένα μυθιστόρημα συναρπαστικό από κάθε άποψη. Πάνω απ’ όλα η Ντίνα Κίτσου μάς θυμίζει την δύναμη της υπερβολής σε μια λογοτεχνία γεμάτη σκέψεις, εικόνες και σχήματα. Διαβάζοντάς το, θα πιστέψετε ότι ο μαγικός ρεαλισμός δεν είναι νοτιοαμερικάνικη εφεύρεση αλλά συστατικό των μεσογειακών μύθων που απ’ την εποχή του Ομήρου μας ταξιδεύουν αενάως.
13°
