● Οι σχέσεις των περισσότερων πολιτικών μας με τη λογοτεχνία είναι από σποραδικές έως ανύπαρκτες. Ακόμα κι εκείνοι όμως που διαβάζουν –αστυνομικά, έστω– λίγο να μην προσέξουν και μπαίνουν στο στόχαστρο. Παράδειγμα, η Μαρία Δαμανάκη, που πριν αρνηθεί το Yφυπουργείο Δημόσιας Τάξης και αναλάβει στις Βρυξέλλες το φάκελο Αλιεία, πίστευε ότι προοριζόταν για Υπουργός Πολιτισμού.
● Σε πρόσφατο συνέδριο για τη βιοποικιλότητα στη Μεσόγειο, ομολόγησε ότι σκέφτεται να παρακαλέσει γραπτώς τον Αντρέα Καμιλέρι, τον πιο πολυδιαβασμένο συγγραφέα της Ιταλίας, ν’ αλλάξει επιτέλους τις διατροφικές συνήθειες του αστυνόμου Μονταλμπάνο. Το ότι ο τελευταίος απολαμβάνει πιατέλες ολόκληρες με τηγανητά καλαμαράκια «είναι ανήθικο!», δήλωσε. Έπειτα όμως από τα ειρωνικά σχόλια του ιταλικού Τύπου αλλά και του ίδιου του Καμιλέρι –«Δεν κατάλαβα, τα βάζουν τώρα και με φανταστικούς ήρωες;»– μάλλον θα το ξανασκεφτεί.
● Σε περίπτωση που ανησυχείτε, οι διατροφικές συνήθειες του αστυνόμου Χαρίτου –λαδερά, από τα χέρια της συζύγου– είναι για την ώρα άμεπτες. Όπως πάντως ο Πέτρος Μάρκαρης, έτσι και ο πολυμεταφρασμένος στη χώρα μας ομότεχνός του, είναι από τους μυθιστοριογράφους «που ξύπνησαν αργά»: στα 60 του.
● Πού φτάσαμε! Να μπαίνεις σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Πανεπιστημίου, να αναζητάς όχι κάποιο ξένο λεύκωμα αλλά το καινούργιο μυθιστόρημα γνωστού Έλληνα πεζογράφου και να απαιτούν προκαταβολή για να σου το παραγγείλουν! Ένας λόγος παραπάνω να στηρίξεις –αν υπάρχει ακόμα– το χαρτοβιβλιοπωλείο της γειτονιάς σου, όπου σε ξέρουν και σ’ εμπιστεύονται.
● Πέρα από τις αλυσίδες, που χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους στους εκδότες, ανάλογη στάση κρατά, μαθαίνω, και σικάτο βιβλιοπωλείο του Κολωνακίου. Μου το μετέφερε στέλεχος εκδοτικού που περνά καθημερινά απ’ έξω, κι όποτε βλέπει πελάτες μέσα, αντί να χαίρεται, εκνευρίζεται.
● «Όσο πιο πολλούς φίλους έχετε στο Facebook, τόσο περισσότερο ναρκισσιστής είστε». Αυτό ήταν, λέει, το συμπέρασμα πρόσφατης έρευνας στο πανεπιστήμιο του Δυτικού Ιλινόι, μεταξύ 300 περίπου κοινωνικά δικτυωμένων φοιτητών. Υποθέτω ότι άλλη έρευνα μπορεί να δείξει ότι οι λίγοι φίλοι υποκρύπτουν τάσεις ελιτισμού. Στο Gagarin, πάντως, τη βραδιά που ο Τατσόπουλος φιλοξενούσε κοινωνικά δικτυωμένους συγγραφείς, η λέξη ναρκισσισμός ούτε που ξεστομίστηκε.
● «Όταν όλα καταρρέουν», ο τίτλος του συγκινητικού μυθιστορήματος της Αμερικανίδας Νικόλ Κράους «The Great House» (Mεταίχμιο), ο αυθεντικός τίτλος του οποίου παραπέμπει σε ιερό κείμενο της ιουδαϊκής παράδοσης. Δεν μπορούσα να τ’ αφήσω από τα χέρια. Όχι μόνο για τα πάθη των ηρώων –μεταξύ Λονδίνου, Ν. Υόρκης και Ιερουσαλήμ από το ’44 ως τις μέρες μας–, αλλά και για το γρίφο της αρχιτεκτονικής του. Και με το που κατάλαβα πώς δένουν όλα, φτου κι απ’ την αρχή!
21°
