Την ιδέα για παιχνίδι την είχε ο γραφίστας και χαρτογράφος Πάνος Κωνσταντόπουλος– γι’ αυτό έκλεισε ραντεβού με το συλλέκτη Μάνο Χαριτάτο (πρόεδρος του ΕΛΙΑ). «Τι θα παίξουμε;» τον ρώτησε ο Μάνος για ν’ απαντήσει ο Πάνος «Τι άλλο; Με τα τσίγκινα παιχνίδια της συλλογής σου». Κι επειδή δεν έχει πλάκα να παίζουν δύο μόνο, είπαν να έρθουν στην παρέα και άλλα 4 αγόρια: ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος (χωρίς τη συλλογή του από στρατιωτάκια), ο γραφίστας Δημήτρης Αρβανίτης και ο Σπύρος Κυπριώτης (έφερε κι αυτός τη δική του συλλογή). Και όσο έπαιζαν τόσο θυμόντουσαν ιστορίες με ματωμένα γόνατα, ξεχασμένους νονούς και ξαδέλφια, παλιά καταστήματα παιχνιδιών... Στην παρέα προστέθηκε και ένα κορίτσι. Η Μαρία Αργυριάδη, υπεύθυνη του παιδικού τμήματος του Μουσείου Μπενάκη, κι επειδή είναι γνωστή παραμυθατζού την έβαλαν να τους πει την ιστορία του ελληνικού τσίγκινου παιχνιδιού, αλλά και των κατασκευαστών τους. Όταν τελείωσαν το παιχνίδι, συνειδητοποίησαν πως ήταν πια μεγάλοι και το μόνο που έμενε είναι όσα θυμήθηκαν, μαζί με τα παιχνίδια, να τα βάλουν στις σελίδες ενός λευκώματος για να έχουμε… να παίζουμε!
«Το ελληνικό τσίγκινο παιχνίδι - κύλαγε το τσέρκι» Επιμέλεια έκδοσης: Πάνος Κωνσταντόπουλος, εκδ. Gramma
18°
