Εντυπωσιασμένο δήλωσε το κυβερνητικό κλιμάκιο που με επικεφαλής τον υπουργό Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ολοκλήρωσε την επίσκεψή του στην Ιόνια οδό με τον αρχαιολογικό χώρο της Αλίκυρνας. Η προϊσταμένη της ΛΣΤ” Εφορείας Κλασσικών και προϊστορικών Αρχαιοτήτων Ολυμπία Βικάτου ανέλαβε να ενημερώσει το κυβερνητικό κλιμάκιο και τους εκπροσώπους τοπικών φορών για το μέγεθος της ανασκαφής και το τι έχει μέχρι σήμερα ανακαλυφθεί. Η αρχαία Αλίκυρνα είναι μια ολόκληρη πολιτεία που βρέθηκε ακριβώς δίπλα από τον χώρο όπου γίνονται οι εργασίες για την εκτέλεση της Ιόνιας οδού, κοντά στον Άγιο Θωμά του Μεσολογγίου. Σύμφωνα με πληροφορίες τα πρώτα συμπεράσματα δείχνουν πως η αρχαία πόλη «ακουμπά» πάνω στη χάραξη της Ιόνιας οδού, ενώ δεν έχει αποκαλυφθεί σε όλο της το μέγεθος, γεγονός που απαιτεί νέες ανασκαφές, μελέτες, αποτυπώσεις κλπ. «Όπου και να σκάψουμε στην περιοχή, βρίσκουμε αρχαία» φέρεται να είπαν οι αρχαιολόγοι στον υπουργό και τα υπόλοιπα μέλη του κυβερνητικού κλιμακίου, που έμειναν έκπληκτα από το μέγεθος και τις ανακαλύψεις της ανασκαφής.
Γνωστή από τις αρχαίες πηγές, στις οποίες γίνεται απλή αναφορά του ονόματός της, η αιτωλική πόλη Αλίκυρνα μέχρι σήμερα δεν έχει ταυτιστεί επιγραφικά με κάποια αρχαιολογική θέση. Ο Στράβωνας την ονομάζει κώμη και την τοποθετεί μετά την Πλευρώνα, ενώ προσδιορίζει σε 30 στάδια την απόστασή της από τη μεσόγειο Καλυδώνα, πληροφορώντας μας έτσι ότι ήταν παράλια. Ο Πλίνιος αναφέρει ότι βρισκόταν στην ενδοχώρα, όπως και η Πλευρώνα (H.N. IV, 3). Με βάση τις πηγές αυτές οι περισσότεροι μελετητές τοποθετούν την Αλίκυρνα στο λόφο «Χίλια Σπίτια», κοντά στον οικισμό του Αγ. Θωμά Μεσολογγίου, όπου διατηρούνται τα ερείπια μικρού οχυρωματικού περιβόλου, που περικλείει έκταση περίπου 20 στρεμμάτων. Η θέση βρίσκεται μεταξύ Πλευρώνας και Καλυδώνας, σε ένα από τα τελευταία υψώματα του όρους Αράκυνθος, πριν από την πεδιάδα που ανοίγεται προς τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου. Στο εσωτερικό της ακρόπολης διακρίνονται τα θεμέλια μεγάλου κτηρίου και ενός αναλημματικού τοίχου στα ΒΔ του. Η θέση κατοικούνταν ήδη από την πρωτογεωμετρική περίοδο, όπως μαρτυρεί ένας κιβωτιόσχημος τάφος του 8ου αι. π.Χ., που εντοπίστηκε τυχαία στην ανατολική πλαγιά του λόφου. Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους η πόλη εκτεινόταν στην πεδιάδα γύρω από το λόφο της οχύρωσης και σε πολλά σημεία είναι ορατά θεμέλια κτηρίων, ενώ φαίνεται ότι περικλείονταν από ξεχωριστό περίβολο. Ιδιαίτερης σημασίας είναι ο εντοπισμός αποχετευτικού αγωγού σε μήκος 17 μ. στα δυτικά πρανή του λόφου, που προφανώς ήταν έργο δημόσιου χαρακτήρα.
22°
