Κάθε χρόνο λέμε τα ίδια – τι θα κόψουμε (τσιγάρα κ.λπ.), τι θ’ αρχίσουμε (πιλάτες κ.λπ.)
Μανίνα Ζουμπουλάκη
Γεννήθηκα το 1960, μεγάλωσα στην Καβάλα, γράφω στα περιοδικά από τις αρχές της δεκαετίας του '80 μέχρι και σήμερα. Κατά καιρούς είμαι ραδιοφωνική παραγωγός. Έχω γράψει 17 βιβλία, δύο σενάρια ταινιών μεγάλου μήκους, δύο σήριαλ, ένα σενάριο τηλεταινίας και πολλά διηγήματα: αυτά είναι όσα έχουν κυκλοφορήσει γιατί είναι κι άλλα που δεν είδαν ακόμη το φώς. Αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
Δεν εννοώ ότι όποιος είδε το «Άβαταρ» πήγε κι αγόρασε μπλε κιλίμι σε total look (με το στρέμμα).
Όπου και να πας η Ελλάδα σε αρπάζει από τα μούτρα τελευταία, σαν γκόμενος που σ’ έχει σκυλοβαρεθεί αλλά δεν ξεκουνιέται κιόλας
Πριν φωνάξει κανείς «της αυτής σου το χαβά», να σημειώσουμε ότι όντως οι μέρες που περνάμε είναι ψιλο-άθλιες.
Ακόμα και τις κλασικές αμερικάνικες παραδόσεις όπως είναι τα Malls, καταφέρνουμε να τις ελληνο-ποιήσουμε
«Είναι θεά το Κολωνάκι!», «Καλά, εννοείται! Και Σαλονίκη να ’μενα, Κολωνάκι θα κατέβαινα για ψώνια!»
Μέρες και νύχτες όλο και πιο σουρεαλιστικές: τίποτα δεν βγάζει νόημα