Η Μάνη έχει ξεχωριστή κουζίνα, για την οποία δεν είχα ιδέα μέχρι προχθές που έφαγα στο «Πόρτο Κάγιο»
Το Πόρτο Κάγιο, το μέρος, είναι ένα μικρό χωριό της Ανατολικής Μάνης, 6-7 χιλιόμετρα από τον Κάβο Ματαπιά, το νοτιότερο άκρο της Πελοποννήσου. Λεγόταν Ψαμαθός στην αρχαιότητα, και μάλλον ξανα-βαφτίστηκε από Γάλλους (ιππότες; Πειρατές; Κρασοπατέρες; Ψάξε βρες…). Το είπανε «Porte de Cailles», λιμάνι των ορτυκιών, επειδή η περιοχή είχε πολλά ορτύκια. Τώρα, γιατί τα γράφω αυτά ενώ το θέμα είναι μια ταβέρνα, είναι άλλο θέμα, κι έχει να κάνει με την μανία που έχουμε με τις πληροφορίες όλοι όσοι γράφουμε, όσο πιο άσχετες πληροφορίες, τόσο το καλύτερο: μεγαλώσαμε διαβάζοντας εγκυκλοπαίδειες, λήμμα το λήμμα, κι αυτό το κουσούρι δεν κόβεται, απλώς μεταφέρεται στο ίντερνετ…
Το «Πόρτο Κάγιο» είναι μια ωραία ταβέρνα στην Αγία Παρασκευή, με μανιάτικες σπεσιαλιτέ. Κάποιες απ΄αυτές – το σύγκλινο, ο καγιανάς και άλλα – θυμίζουν κρητικές συνταγές, και κάποια πιάτα δεν θυμίζουν τίποτα: το «τσιγαριλάχανα» π.χ., ωραίος βίγκαν συνδυασμός με σπανάκι, φασολάκια, άνηθο και μυρωδικά, ήταν εξαιρετική έκπληξη, πολύ μας άρεσε, όπως και ο «χάλος», σαν τον ντάκο αλλά καλύτερος. Πήραμε όλο χορτοφαγικά πράγματα επειδή έχει πολλά τέτοια το «Πόρτο Κάγιο», είναι ιδανικό μέρος για χορτοφάγους. Μια τέλεια σαλάτα με φινόκιο μας ενθουσίασε, είπαμε (ο αδερφός μας κι εγώ) ότι θα την φτιάξουμε στα σπίτια μας, μια και φαινόταν εύκολη. Το μενού έχει «πίττες τραβηχτές», «σούρμι» (ένα αρωματικό τυρί πάρα πολύ χωριάτικο), «σφουγγάτο» (με αυγά και άλλο τυρί), καγιανά, λουκάνικο Μάνης κι ένα σωρό πράγματα που δεν τα δοκιμάσαμε γιατί είμασταν σε βραδιά χορτοφαγίας. Ο αδερφός μας ζει στην Ιρλανδία όπου τέτοια πιάτα δεν σερβίρονται στα εστιατόρια – έκανε τούμπες με τις φρέσκιες αγκινάρες με αρακά που έφτιαξε μερικά βράδια αργότερα ο πεθερός του, επειδή οι Βόρειες χώρες δεν έχουνε ακούσει για άνηθο, πόσο μάλλον για αγκινάρες-αρακά, με τα καροτάκια τους και τα απ΄όλα τους…
Πάμε στο «Πόρτο Κάγιο»: ό,τι δοκιμάσαμε ήταν πολύ νόστιμο και εμπνευσμένο. Οι τιμές ήταν λογικότατες, γύρω στα 16-20 ευρώ το άτομο, με μεγάλες χορταστικές μερίδες και δύο μπίρες. Πήγαμε νωρίς Παρασκευή βράδι κι ενώ φεύγαμε, ξεκινούσε μουσικό-τραγουδιστικό πρόγραμμα με έναν ωραίο καλλιτέχνη, τον Γιώργο Περού, που εμφανίζεται κατά καιρούς με την κιθάρα του και τραγουδάει υπέροχα. Άλλα βράδια, εμφανίζονται παραδοσιακά μουσικά σχήματα, οπότε τσεκάρετε το πρόγραμμα. Το μαγαζί, που αναφέρεται «μεζεδοπωλείο» στο σάιτ του, είναι ευρύχωρο, ήσυχο, σε ένα δρομάκι χωρίς κίνηση, με άνετη αυλή μπροστά και φιλικό σέρβις. Μετά που είδα φωτογραφίες από το Πόρτο Κάγιο το μέρος, πράγματι το «Πόρτο Κάγιο» το μεζεδοπωλείο, παραπέμπει στην Ανατολική Μάνη. Στην οποία δεν έχω πάει ποτέ, αλλά τουλάχιστον τώρα έχω δοκιμάσει την κουζίνα της και είναι πολύ πολύ νόστιμη…
