Η Κρητικιά μαγειρεύει καλά τα κρητικά πιάτα, φέρνει και προϊόντα του νησιού
Σε ένα κρυφό στενό του Πειραιά, τυχαία συνάντησα την Κρητικιά. Δυο βήματα, και όμως έτη φωτός, μακριά από το Δημοτικό Θέατρο. Στα ράφια της λίγα, πλην απολύτως εκλεκτά κρητικά καλούδια, νοστιμιές υψηλές, όπως πικάντικα κρουτόν με λιαστή ελιά και εφτάζυμες, γλυκανισάτες μπουκιές, στο ψυγείο δυο-τρία τυριά.
Ένα πεντάμορφο κορίτσι με καλοδέχεται πριν με συστήσει στα υπόλοιπα προϊόντα: αμπελόφυλλα και ρακή, μέλι θυμαρίσιο και κρασί. Χόρτα άγρια, αχνιστά, μόλις βγήκαν από την κατσαρόλα, με ωραίο ελαιόλαδο. Τα ντολμαδάκια με κιμά, έχουν τρυφερό φύλλο, ανηθένια φρεσκάδα, βελούδινη λεμονάτη σάλτσα στην ιδανική υφή. Τα αβγά με τη στάκα, το κορυφαιότερο πιάτο που έχω δοκιμάσει φέτος στις γαστρονομικές μου περιπέτειες. Η πατάτα κρητικιά, γλυκιά, τραγανή και χοντροκομμένη, τα αβγά έχουν μπει χώρια τηγανισμένα από πάνω, νοστιμιά που θυμίζει γιαγιά και σπιτικό παλιό κοτέτσι. Έχουμε ένα μισάωρο μπροστά μας, αναμένοντας το γαμοπίλαφο με ζυγούρι και τα σύζουμα με το αθότυρο που γίνονται τη στιγμή της παραγγελίας.
Μαστόρισσες και πρωταγωνίστριες σε όλα τρία κορίτσια από τις Αρχάνες, κάπου ανάμεσα στα 19 και τα 23 τους χρόνια. Η πρώτη αδελφή της οικογένειας Καλοχριστιανάκη φεύγει από το χωριό να σπουδάσει ναυτιλιακά και τότε σκάει η κρίση, ο εργολάβος μπαμπάς ανακοινώνει «λεφτά δεν έχω να σου στείλω πια, μόνο ρακή. Πούλα την και ξα σου!». Η Αθηνά δεν κωλώνει: πόρτα-πόρτα πουλάει τη ρακή, σιγά-σιγά μπαίνει με τον πάγκο της στις εναλλακτικές λαϊκές αγορές. Στο μεταξύ να σου και η Αγγελικούλα στην Αθήνα, να σπουδάσει ευρωπαϊκές σπουδές. Μπαίνει και αυτή στο χορό της λαϊκής. Σπουδάζοντας, παράλληλα μαζεύουν τα χρήματα να στήσουν ένα μπακαλικάκι στον Πειραιά. Λίγο μετά, φθάνει και η τρίτη, η βενιαμίν, η Χριστίνα, να εκπαιδευτεί στη ζαχαροπλαστική.
Το παντοπωλείο προσθέτει τραπεζάκια, γίνεται αυτό που θα δεις, στην απέναντι γωνία ανοίγουν και take away με κρητικό μαγειρευτό. Που φτιάχνει χοχλιούς με κολοκυθάκια και πατάτες, τους μαγειρεύει και στιφάδο, έχει και στάκα με αβγά και σφακιανή πίτα και αγνόπιτα και μπουρεκάκια και σύζουμα και πιλάφι, τυχερή η γειτονιά που τις έχει κοντά της, πρόχειρες σε κάθε πείνα.
Στο μεταξύ, να και το πιλάφι και τα σύζουμα. Όπως ακριβώς στην Κρήτη, νοστιμιά μεγαλείο και αυτό σας το λέω εγώ που ακράδαντα πίστευα πως η γεύση δεν ταξιδεύει. Η αγνόπιτα στο αίσιο τέλος, δαντελένια, από γυναικείο κομψό χέρι, στη νοστιμιά βοηθά και το σπιτίσιο μέλι. Αυτό που κυρίως γεύεσαι στην Κρητικιά, πέρα από την αλήθεια της πρώτης ύλης είναι η νοστιμιά της γυναικείας ψυχής!
8°
