Το Γάλα

«Να μπορούσε να ξαναγίνει»
«Δεν μπορεί να ξαναγίνει, τίποτα δεν ξαναγίνεται ρε Λευτέρη»

Το γάλα στα ρωσικά λέγεται «μαλακό». Έτσι, περίεργα, μια ελληνική λέξη, σπαρμένη μέσα σε μια άλλη γλώσσα, δίνει εκεί, στο ξένο χωράφι, πολύ πιο άμεσα και ανάγλυφα την αίσθηση του πράγματος, απ’ ό,τι η αντίστοιχη που το ονοματίζει στα ελληνικά. Γι’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση θέλει να μιλήσει «Το γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη και οι ήρωες του.

Μια μητέρα από την πρώην Σοβιετική ένωση και οι δυο της γιοι συνθέτουν μια συγκλονιστική οικογενειακή ιστορία όπου φωτίζεται δεξιοτεχνικά από τον συγγραφέα ο συναισθηματικός κόσμος των ηρώων και οι ανησυχίες τους, όπως αυτές πηγάζουν μέσα από το κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά κυρίως η αίσθηση που έχει κανείς πως όλα μέσα του μαλακώνουν και ζεσταίνονται, όταν σταματάει πια να κλαίει και να πονάει γιατί δέχεται την τροφή του.
Αγαπιέται… Κι όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε νιώθει ξένος. Σαν πρόσφυγας ανάμεσα σε δυο πατρίδες. Ξένες κι αυτές.

Η παράσταση αφιερώνεται στη μνήμη του Κωνσταντίνου Παπαχρόνη, που πρώτος ερμήνευσε τον ρόλο του Λευτέρη το 2006 στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου.

Η παράσταση πραγματοποιήθηκε με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού