«Με έλεγαν ΝτελιΜαρίκα...» στο θέατρο 104

Ακούσαμε τη Μαρίκα Νίνου. Διαβάσαμε για τη Νίνου. Κρατήσαμε και φωτίσαμε όσα πέρασαν από τη ζωή της και τα βίωσε βαθιά και έντονα, με πόνο πολύ! Αυτή η γυναίκα, η μεσοπέλαγα γεννημένη, μεγαλωμένη στην Κοκκινιά της φτώχειας και της προσφυγιάς, ξεχώρισε και έλαμψε μιας και είχε ένα διαμάντι επάνω της, μιας και είχε μεταξένια πάστα στη φωνή της.

Παντρεύτηκε, ανοίκειος ο γάμος. Ερωτεύτηκε και αγάπησε, ματαιωμένος ο έρωτας. Τραγούδησε με πάθος, πόνεσε, αρρώστησε, πάλεψε δυνατά. Και μόνη φεύγει για την Αμερική, χωρίς τα στηρίγματα που τόσο θέλησε ή τόσο περίμενε, για να γιατρευτεί.

Πάλεψε για να γιατρευτεί. Πάλεψε για να επιβιώσει. Διαψευσμένη, επιστρέφει στην Ελλάδα.

Η τελευταία λάμψη ως μια τελευταία αναλαμπή. Πολύ σύντομα, μόλις στα 35 της χρόνια, σβήνει. Φεύγει από το πάλκο, φεύγει από τη ζωή.