«Θα γίνω η Μήδεια - κανείς δεν μαρτυρεί για τον μάρτυρα» στο Άβατον

«Εγώ κοίταζα μόνο.
Κι από τότε έμεινα για πάντα να κοιτάζω»

Ένα πρόσωπο επί σκηνής. Σα να αφέθηκε τυχαία εκεί. Σα να πρόκειται να φύγει. Ένας άνθρωπος που «είδε» την τραγωδία να συμβαίνει. Ο Αγγελιαφόρος του μύθου, έρχεται τώρα να αφηγηθεί αυτήν την τραγωδία μπροστά στα μάτια άλλων ανθρώπων, κι αυτό που τον ωθεί να ξεκινήσει την αφήγησή του, είναι τα βλέμματα των άλλων. Στηρίζεται στη μνήμη του και ακολουθεί τη γνώμη του. Μπαίνει μέσα στα συμβάντα και τα πρόσωπα. Γίνεται, ο ίδιος, τα συμβάντα και τα πρόσωπα. Προσπαθεί, τότε, να τα εξηγήσει: τον Έρωτα και την βάρβαρη καταγωγή του, τη θέση μιας θηλυκότητας μέσα σε έναν κόσμο ανδρών, την πραγματικότητα της εκδίκησης ή μιας απελευθέρωσης. Κυρίως, όμως, ένα από όλα αυτά: τη Μήδεια. Ο μόνος τρόπος να την κατανοήσει είναι να γίνει εκείνη. Να γίνει η Μήδεια. Κι όταν όλα, στο τέλος, μεταβληθούν, ένα ερώτημα αιωρείται: Ως πότε θα αρκεί η σιωπή;