Σοφία. Πώς η Σοφία έγινε Βέμπο. Πώς η Βέμπο έγινε Φωνή της Ελλάδας.

Ένα οδοιπορικό στη ζωή και την ψυχή της Σοφίας Βέμπο από την Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου.

Μόνο τ’ αηδόνια ξέρουν πού βγάζει ο δρόμος. Αλλά κι αυτά βουβαίνονται στο άκουσμα της φωνής της Σοφίας.

Η Σοφία δεν έμοιαζε με τις άλλες. Η Σοφία με τις βαθιές της νότες, πήγε μια χώρα ψηλά, τόσο ψηλά, που ακόμη και σήμερα τα σύννεφα της ανήκουν. Άλλωστε ήταν κόρη καπνεργάτη, γεννημένη σύννεφο. Έπεσε στη γη σαν αστέρι και ένα πρωί έγινε καπνός.

«Τραγούδα, Σοφία!»

Τα Παιδιά της Ελλάδος μεγάλωσαν. Η Ταμπακιέρα άλλαξε χέρια. Το Φεγγάρι είναι Κόκκινο, παντού και πάντα.

Από τη μία η Βέμπο, από την άλλη ο Αφηγητής, ο ελληνικός λαός, το αιώνιο παιδί της Ελλάδας. Πάνω στη σκηνή δύο πρωτόπλαστοι. Ο πρωτόπλαστος Έλληνας, πιο σύγχρονος από ποτέ, και η πρωτόπλαστη θεατρίνα, πιο ειλικρινής από κάποτε. Η σχέση τους πότε ερωτική, πότε συγκρουσιακή, πάντοτε συμπληρωματική, σχέση σώματος και φωνής. Ενός σώματος φθαρτού και μιας φωνής άφθαρτης.

Ο Αφηγητής είναι ο Έλληνας, είναι το σώμα, το ένοπλο σώμα, το πολύπαθο σώμα, το αχόρταγο σώμα, το προδομένο σώμα του ελληνικού λαού. Η Σοφία είναι η φωνή του λαού, η φωνή του λυγμού, η φωνή του Έλληνα. Είναι η Τραγουδίστρια της Νίκης.

Τέσσερις καταξιωμένοι καλλιτέχνες από τον χώρο του θεάτρου και της μουσικής ενώνουν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους στην ιστορική σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά και με την ορμή και τον φρέσκο ήχο της Ελληνικής Συμφωνιέτας χαρίζουν μια «Καινούρια τώρα ζωή» στην αθάνατη Σοφία Βέμπο.

Πόσο βαρύ είναι το ελαφρό τραγούδι;

Πόσο ελαφρύ είναι ένα εμβατήριο;

Ποιο βάρος είναι μεγαλύτερο, του κόσμου ή του εαυτού μας;

Χιούμορ, συγκίνηση, απόλαυση, ποίηση και πανέμορφη μουσική σε μια παράσταση γιορτή για τη Σοφία Βέμπο και όλους εμάς, τα παιδιά της, τα παιδιά της Ελλάδος. Γιατί η Σοφία, αν και δεν έκανε παιδιά, είναι και θα είναι μάνα.