Δε μ’ αγαπάς. Μ’ αγαπάς.

Πρόκειται για μια ελεύθερη θεατρική απόδοση της αλληλογραφίας (αποτελούμενης από 117 γράμματα σταλμένα από το Παρίσι που καλύπτουν το διάστημα 1962-1974) της πεζογράφου Μαργαρίτας Λυμπεράκη προς την κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου έτσι όπως τη διέσωσε και εξέδωσε η πανεπιστημιακή καθηγήτρια και λογοτέχνης Φωτεινή Τσαλίκογλου.

Το έργο αφορά στην σχέση ανάμεσα σε δύο σπουδαίες Ελληνίδες συγγραφείς, μητέρα και κόρη. Tη Μαργαρίτα Λυμπεράκη (που μαζί με τη Γαλάτεια Σαράντη, τη Τατιάνα Γκρίτση-Μιλιέξ και τη Μιμίκα Κρανάκη) συνέβαλε στην αλλαγή των παραδοσιακών μορφών της αφήγησης τοποθετόντας τη δράση μέσα σ’ αυτή. Και την κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου που εκτός άλλων το 1988 βραβεύτηκε με το βραβείο καλύτερου ξένου μυθιστορήματος στη Γαλλία («Υπνοβάτης»). Μεταξύ τους υπήρχε μια σχέση αγάπης και εγκατάλειψης, τρυφερότητας, απόγνωσης και φόβου, λατρείας και απόρριψης μαζί, η οποία συνοψίζεται στη φράση που η Μαργαρίτα Καραπάνου έγραψε σε μια επιστολή προς τη μητέρα της 7 χρόνια μετά το θάνατό της: «Έφυγε με το θάνατό σου όλο το διφορούμενο που είχαμε στη σχέση μας. Έμεινε μόνο η αγάπη».