Ένας υπηρέτης για δύο αφεντικά

Παραμένοντας πάντα στην Ιταλία, ο Πέτρος Φιλιππίδης και Χρήστος Σιμαρδάνης μεταφέρουν την πλοκή στις δεκαετίες του ’50 και ‘60, με φόντο την Ιταλική Μαφία στην υπέροχη και νωχελική Βενετία. Ο Γκολντόνι είχε «κεντήσει», με καμβά την πλαστοπροσωπία, μία κωμωδία παρεξηγήσεων, που κυριολεκτικά εξαργυρώνει επί σκηνής όλη την γκάμα του θεατρικού αστείου. Αυτή η παράμετρος παραμένει ισχυρή και στην παράσταση του «Μουσούρη», καθώς με «όπλο» το γέλιο, η παράσταση αποτελεί ένα αξέχαστο μάθημα ζωής, με μηνύματα για την ίδια την ύπαρξή μας, την αγάπη, τον έρωτα και φυσικά την εξουσία. Η διαχρονικότητα, εξάλλου, των κλασικών έργων, είναι στην εποχή μας πιο ορατή και αντιληπτή από κάθε άλλη φορά, και αυτός είναι ένας από τους άξονες, επάνω στον οποίο δούλεψαν οι συντελεστές της παράστασης. Στο επίκεντρο του έργου, ένας πανούργος υπηρέτης, που δουλεύει για δύο αφεντικά, περιστοιχισμένος από χαρακτήρες απερίγραπτους. Ένα κορίτσι μεταμφιεσμένο σε δίδυμο αδελφό της, η οποία ψάχνει τον αγαπημένο της που κατηγορείται για φόνο, ένας νεαρός που προσβλέπει σε μια καριέρα στην όπερα για να ξεφύγει από τη μαφιόζικη φαμίλια του, ένας υπερφίαλος δικηγόρος, ένας αρχιμαφιόζος πατέρας και διάφορες άλλες προσωπικότητες, που «απογειώνουν» τη χιουμοριστική διάθεση του έργου, δημιουργώντας σωρεία μπερδεμάτων και παρεξηγήσεων.