Το καβούκι του ελέφαντα

Γραμμένο το 2010 το έργο πραγματεύεται το ρόλο της ατομικής ευθύνης και συμπεριφοράς στο πλαίσιο της ανασφάλειας που υποθηκεύει τις ζωές των ανθρώπων στις σύγχρονες κοινωνίες. Καλωσορίσατε σ’ έναν μικρόκοσμο όπου το αστείο και η καλή πίστη οδηγούν στον τρόμο. Η άνεση και η αδιαφορία του βολέματος διαλύονται. Η σκηνή γίνεται αρένα. Μια μονομαχία 2 ανδρών, ένα ματς χωρίς έλεος. Ένα κοινωνικό παιχνίδι με κανόνες μακιαβελικούς και αμείλικτους. Ένας μεσήλικας (Μάνος Βακούσης) βρίσκεται στην άνεση του σπιτιού του και ένας νεότερος, εισβολέας (Άρης Τσαμπαλίκας) αυτοπροσκαλείται επίμονα ενώ μαίνεται μια καταιγίδα. Οι κοινωνικές ανισότητες, η πάλη των τάξεων, ο ατομικισμός, ο φόβος του «άλλου» που εξαπλώνεται ραγδαία, μια κοινωνία σε ύπνωση, αυτά είναι τα καυτά θέματα του έργου και της ταλαιπωρημένης καθημερινότητάς μας. Οι θεατές γίνονται συνένοχοι, καθισμένοι όπως όλοι μας, πάνω σ’ ένα ηφαίστειο που είναι έτοιμο να εκραγεί.

Για τον συγγραφέα όμως, αυτό το σκληρό παιχνίδι συνδιαλλαγής είναι τελικά μια ιστορία αγάπης. Όχι μια ιστορία ερωτική, αλλά μία ιστορία αδελφότητας. Είμαστε ξένοι με τους άλλους επειδή είμαστε ξένοι με τον ίδιο μας τον εαυτό. Οι άνθρωποι συναντιούνται και συνδιαλέγονται στην προσπάθεια τους να αλληλοκατανοηθούν, για να μπορέσουν τελικά να γνωρίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Η συνειδητότητα, ακόμα κι αν ο γυμνός εαυτός μας μάς τρομοκρατεί, είναι η φωτεινή λύση στα σημερινά αδιέξοδα.