Πιθανότατα μπορείς να καταλάβεις γιατί κάποιος σαν τον Ντείβιντ Κρόνενμπεργκ θα ήθελε να κάνει μια τόσο πικρή και κυνική σάτιρα για το Χόλιγουντ, καθώς ο Καναδός σκηνοθέτης δεν έχει ποτέ ενδώσει στις σειρήνες του. Αλλά ίσως πάλι όχι. Σε αυτή τη μαύρη, δηλητηριώδη απεικόνιση της κινηματογραφικής βιομηχανίας στην οποία μια ηλικιωμένη σταρ ανησυχεί για την καριέρα της, μια μυστηριώδης νεαρή έχει τη δική της ομιχλώδη ατζέντα, ένας σοφέρ ονειρεύεται τη δόξα κι ένα child star μοιάζει να χρειάζεται να περάσει λίγο χρόνο τιμωρίας στο δωμάτιό του, όλα μοιάζουν υπερβολικά σε τέτοιο βαθμό που πάνε ένα βήμα πέρα από τη μαύρη κωμωδία. Στην περιοχή της φάρσας, εκεί όπου ο θεατής δυσκολεύεται να αναγνωρίσει ή καλύτερα να ενδιαφερθεί για κάτι τόσο γκροτέσκα τραβηγμένο στα άκρα. Και, ναι, η ερμηνεία της Τζούλιαν Μουρ στο ρόλο της Χαβάνα Σέγκραντ, μιας χολιγουντιανής σταρ που η δόξα της ξεφτίζει, είναι με διαφορά το καλύτερο πράγμα στην ταινία, τολμηρή και χορταστική. Αλλά όχι ικανή να διασώσει το φιλμ, που προσπαθεί πολύ σκληρά να αποκτήσει κάποιου είδους νόημα, μα που μοιάζει απλά κενό και αδιάφορο για οποιονδήποτε δεν ζει στους λόφους του Χόλιγουντ ή δεν ενδιαφέρεται τόσο για τις ζωές των αλλόκοτων, προβληματικών ανθρώπων που κατοικούν εκεί...
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ
- ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μία Γουασικόβσκα, Ρόμπερτ Πάτινσον, Τζούλιαν Μουρ