Βασισμένος στην αληθινή ιστορία ενός άντρα που απελάθηκε από τη χώρα του το 1933 δίχως καν να περάσει από δίκη, μόνο και μόνο επειδή οι απόψεις του και το πνεύμα της ελεύθερης σκέψης που πρέσβευε κρίθηκαν επικίνδυνες από την άρχουσα τάξη, την εκκλησία και τους έχοντες τη δύναμη, ο Κεν Λόουτς κάνει για μία ακόμη φορά το γνώριμο πολιτικό μα και ανθρώπινο σινεμά του. Η ιστορία του μπορεί να μην είναι εκ πρώτης όψεως τόσο ηλεκτρισμένη, τόσο φορτισμένα μαχητική, όμως και πάλι είναι ξεκάθαρο το τι ενδιαφέρει τόσο τον Λόουτς όσο και το σταθερό σεναριογράφο του Πoλ Λάβερτι: ιστορίες και χαρακτήρες που έχουν τη δύναμη να ξυπνήσουν κάτι ακόμη και στον πιο καθησυχασμένο θεατή, παραδείγματα συμπεριφορών που μοιάζουν άξια μίμησης, ακόμη και σε εποχές όπου θεωρητικά οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Όπως πάντα ο ιδεαλισμός του Λόουτς είναι αξιέπαινος και επίμονος, κι όπως συχνά συμβαίνει με τις ταινίες του η ρητορική του φλερτάρει ελαφρά με το διδακτισμό. Κι αυτή τη φορά, ακόμη κι αν μπορείς εύκολα να κάνεις μια σειρά από παραλληλισμούς για τον τρόπο που οι κοινωνικές δομές λειτουργούν σχεδόν απαράλλαχτα μέσα στα χρόνια, η αίσθηση του επείγοντος και μια εσωτερική ένταση μοιάζει να μη λειτουργεί όσο καλά θα περίμενες. Αν όμως κάτι λείπει, αυτό αντικαθίσταται εδώ από τρυφερότητα κι ένα (συχνά κυνικό) χιούμορ, μια ειλικρίνεια και απλότητα που συνοδεύει την ωρίμανση ενός σημαντικού δημιουργού. Στην τελευταία υποτίθεται ταινία της καριέρας του...
- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κεν Λόουτς
- ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μπάρι Γουόρντ, Σιμόν Κίρμπι, Άντριου Σκοτ