Όλα χάθηκαν

Δεν είναι η πρώτη ταινία στην οποία ο πρωταγωνιστής βρίσκεται μόνος στην απεραντοσύνη της θάλασσας, παγιδευμένος στο τίποτα μέσα σε μια βάρκα. Πέρσι η «Ζωή του Πι» έκανε ακριβώς το ίδιο προσθέτοντας μια τίγρη, αυτή την εβδομάδα το «Gravity» αφήνει τη Σάντρα Μπούλοκ στο κενό του διαστήματος, μόνη σε μια διαστημική άκατο. Όμως αν η ταινία του Ανγκ Λι χρησιμοποιούσε έναν ενοχλητικό συναισθηματισμό ως εξωλέμβιο και αυτή του Κουαρόν τους μηχανισμούς ενός θρίλερ σαν οξυγόνο, το φιλμ του Τζέι Σι Τσάντορ δεν καταφεύγει σε κανένα εύκολο κόλπο για να σε εντυπωσιάσει. Δεν το χρειάζεται. Έχει τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ μόνο στη θάλασσα, σε ένα ιστιοπλοϊκό που τρυπιέται από ένα αδέσποτο container κι από τα κύματα μιας καταιγίδας, έναν ήρωα αληθινό και μεταφορικό την ίδια στιγμή, σε ένα σενάριο εξαιρετικά αγωνιώδες και μαζί βαθιά υπαρξιακό. Με ελάχιστες λέξεις σε όλη τη διάρκεια του φιλμ, με την κάμερα σχεδόν ασταμάτητα πάνω του, ο Ρέντφορντ δίνει την ερμηνεία της χρονιάς σε μια ταινία που δεν εξαντλείται σε ένα εύρημα και που, παρ’ ότι αγγίζει μια γνώριμη θεματική (ένας άντρας μόνος απέναντι στα στοιχεία της φύσης και τον εαυτό του), κατορθώνει να βρει μια δική του (θαλάσσια) οδό να ακολουθήσει. Το «Όλα χάθηκαν» είναι την ίδια στιγμή μια καθαρόαιμη περιπέτεια κατά στιγμές επώδυνα αγωνιώδης, είναι όμως μαζί και μια αθόρυβη άσκηση στο σινεμά και την υπαρξιακή ενδοσκόπηση που δεν προσπαθεί ποτέ να αποδείξει τίποτα, μα που όπως η ίδια η θάλασσα κρύβει κάτω από την υπέροχη επιφάνειά της έναν ολόκληρο κόσμο βάθους και ιδεών. Μη φοβηθείτε, βουτήξτε.

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζέι Σι Τσάντορ
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ρόμπερτ Ρέντφορντ