Τ΄ανοιξιάτικα οικονομικά μέτρα, τα οποία προβλέπονταν από το Μνημόνιο της τρόικας, αποτελούσαν κατά τη γνώμη μου, ένα ελάχιστο βάθρο λογικής και ρεαλισμού. Ο λαϊκιστές όλων των αποχρώσεων στράφηκαν εξαρχής εναντίον, χάλασαν και χαλάνε τον κόσμο. Διαδηλώσεις, τρεις νεκροί, απεργίες, κινητοποιήσεις, τόνωση του «εθνικού» φρονήματος: εύκολα κι ανέξοδα, απορρίπτουν τα μέτρα και επενδύουν σε «αγέρωχες» εθνοκεντρικές ψήφους. Η αντίθεση (και αντίδραση) όλων αυτών είναι δεδομένη, ακόμα κι όταν οι ίδιοι απολύουν εργαζόμενους στις επιχειρήσεις τους (βλέπε «Τυποεκδοτική» του ΚΚΕ).
Από την άλλη η κυβέρνηση, στυλοβάτης –υποτίθεται– των μέτρων, προχώρησε και προχωρεί στην πολιτική της. Και ετοιμάζεται μάλιστα να πάρει κι άλλα μέτρα. Προβλέπω όμως ότι τα μέτρα θ΄ αποτύχουν και κάποιας μορφής χρεοκοπία τελικά θα επέλθει. Οι λόγοι είναι οι εξής:
Α. Η κυβέρνηση δε δίνει το καλό παράδειγμα. Οι σπατάλες συνεχίζονται: υψηλοί μισθοί, υπουργικά αυτοκίνητα, ταξίδια με έξοδα του Δημοσίου, 500 άτομα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, σύμβουλοι, παρατρεχάμενοι, συνεδριάσεις, ταξιδάκια. Δηλαδή οι ίδιοι οι κυβερνητικοί, ενώ βλέπουν και ξέρουν τι πρέπει να γίνει, ούτε το πολυπιστεύουν, ούτε οι ίδιοι το κάνουνε. Έτσι ο όποιος ανθρωπάκος, όταν βλέπει ότι η ζωή του Παπανδρέου δε θίγεται στο ελάχιστο, θα συνεχίσει να φοροδιαφεύγει. Νομίζω ότι αυτός είναι ο σημαντικότερος παράγοντας απ΄ όλους.
Β.Το κράτος δε μειώνεται ή μειώνεται με τόσο αργούς ρυθμούς που πρώτα θα φουντάρει κι ύστερα θα μειωθεί. Τη στιγμή που στα υπουργεία πάει κάτι λίγο να γίνει, οι εργαζόμενοι (και «εργαζόμενοι») και τα στελέχη των ΔΕΚΟ, καθώς και οι «ειδικές περιπτώσεις» (εθελούσιες Ολυμπιακής, ΟΛΠ κλπ) συνεχίζουν ν΄ απομυζούν τεράστια ποσά, ενώ το κράτος συνεχίζει να παριστάνει τον επιχειρηματία (ΕΡΤ, με το αίσχος της υποχρεωτικής εισφοράς όλων), ενίοτε μάλιστα και μονοπωλιακά (ΔΕΗ), ή ν΄ αδυνατεί ν΄ ανοίξει τα κλειστά επαγγέλματα.
Γ. Εκκλησία, εξοπλισμοί, εφάπαξ δικαστικών – υπαλλήλων της Βουλής κλπ προνομιούχων, βουλευτικοί μισθοί κλπ προνόμια δεν αγγίχτηκαν διόλου ή αγγίχτηκαν με προκλητικά επιδερμικό τρόπο. Εκεί δηλαδή που είναι τα πολλά λεφτά και οι πολλές σπατάλες, δεν επιβλήθηκαν μέτρα. Πώς νιώθει ο συνταξιούχος ή ο υπαλληλάκος που του κόψανε εισοδήματα, πώς νιώθει ο μικροεπιχειρηματίας που βάζει λουκέτο, όταν βλέπει την εκκλησία αφορολόγητη, τα ακριβά πολεμικά αεροπλάνα των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, τις βουλευτικές συντάξεις μετά από μια θητεία στη Βουλή;
Δ. Το ψυχολογικό κλίμα χαλάει ραγδαία. Και δεν εννοώ τις βλακείες των καναλιών, που έτσι κι αλλιώς είναι δεδομένες. Δεν εννοώ ούτε την «έξοδο» χρήματος προς τράπεζες του εξωτερικού, ούτε φυσικά αντικειμενικά οικονομικά δεδομένα (ΑΕΠ, ποσοστό πληθωρισμού, ανεργία κλπ). Εννοώ ότι σε κολώνα στη γωνία Γ΄ Σεπτεμβρίου και Αγ. Μελετίου είδα κολλημένη αφίσα από Γραφείο Μεταναστεύσεων, που διαφημίζει «νόμιμη μετανάστευση σε ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία». Τέτοιο πράγμα είχα να δω 35 χρόνια.
δ. ν΄ αποκρούει ολοκληρωτικές αντιλήψεις και πρακτικές που γιγαντώνονται γύρω μας λόγω κρίσης (σταλινικές, ρατσιστικές, φασιστικές, εθνικιστικές, μπαχαλοειδείς, παραεκκλησιαστικές κλπ), υποσχόμενες «αγώνες», «εκτόνωση» και «σωτηρία»
ε. ν΄ αναπτύσσει δημιουργικές πρωτοβουλίες σε όσα επίπεδα μπορεί, από εργασία μέχρι τέχνη κι από επιχειρηματικότητα μέχρι έρωτα, γιατί έτσι θα ξεπεράσει την προσωπική του κρίση και θα συμβάλλει –ίσως, κάπως – στο να ξεπεραστεί και η γενικότερη.
10°
