Είναι εύθυμη και πρόσχαρη και αυτό φαίνεται τόσο στο λόγο της όσο και στα έργα της, τα οποία μοιάζουν με «πειραγμένες» φωτογραφίες, όχι με φίλτρο του ίνσταγκραμ αλλά με φαντασία. Άλλωστε όπως λέει και η ίδια η δουλειά του εικονογράφου παραμένει μια διαρκής αφήγηση ενός παραμυθιού που δεν περιορίζεται σε λέξεις.
Πώς και πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την ζωγραφική;
Η αλήθεια είναι πως ήρθε πολύ φυσικά όλο αυτό, μιας και ζωγράφιζα από πιτσιρίκι. Χωρίς αμφιβολία, επηρεάστηκα από τον αδερφό μου, ο οποίος σπούδαζε γραφιστική όταν ήμουν ακόμη στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Ήξερα πως θα ακολουθήσω τα χνάρια του από τότε και δεν χρειάστηκε ποτέ να προβληματιστώ για το τι θα κάνω μετά το σχολείο-το πρόβλημά μου μάλλον ήταν τι θα έκανα μέχρι να το τελειώσω..!! Μάλιστα αργότερα, όταν ήμουν στο γυμνάσιο και ξεκίνησε να διδάσκει οπτική επικοινωνία, δεν ήταν λίγες οι φορές που έκανα κοπάνα για να παρακολουθήσω τα μαθήματά του.
Θυμάστε το πρώτο σας σχέδιο;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Θυμάμαι όμως αρκετά πράγματα που έφτιαχνα στο σχολείο. Τότε είχα μία μανία να φτιάχνω συνεχώς κόμικ για φίλους ή για τα αδέρφια μου. Το σχέδιό μου ήταν φοβερά επηρεασμένο από τον Schultz και τον Quino (35464728 φορές πιο άσχημο φυσικά). Η πλάκα είναι πως δεν είναι λίγοι οι συμμαθητές μου που μου έχουν στείλει τα τελευταία χρόνια φωτογραφίες από σκίτσα μου που έχουν κρατήσει, πράγμα που βρίσκω πραγματικά απίθανο μιας και εγώ γενικά δεν έχω κρατήσει σχεδόν τίποτα από τότε.
Πότε και πώς μυηθήκατε στον κόσμο της εικονογράφησης;
Κι αυτό προέκυψε χωρίς να το πολυσκεφτώ. Σίγουρα έφτιαχνα εικονογραφήσεις από την σχολή, μα θεωρώ πως ουσιαστικά και με συνέπεια ξεκίνησα να ασχολούμαι κάποια χρόνια αργότερα-συγκεκριμένα το 2009. Και όλο αυτό ήρθε από την ανάγκη μου να επικοινωνήσω τα συναισθήματά μου. Ήταν -και παραμένει- η ψυχοθεραπεία μου και ο μόνος τρόπος που ξέρω για να εκφραστώ.
Με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;
Κυρίως με artwork για μουσικά άλμπουμ και αφίσες. Ασχολούμαι όμως και με παιδικά. Και προσπαθώ πάντα όσο και να μην μου φτάνουν οι ώρες τις μέρας, να αφιερώνω κάποιο χρόνο σε προσωπικά πρότζεκτ.
Από πού αντλείτε έμπνευση για όσα σχεδιάζετε;
Είναι δύσκολο να περιοριστώ σε κάτι για να απαντήσω συγκεκριμένα. Είμαι άλλωστε από τη φύση μου πολύ παρατηρητική και σχεδόν μανιακή με τις λεπτομέρειες, και αυτό αναμφίβολα με βοηθάει. Σίγουρα πάντως η μεγαλύτερη έμπνευση και η μανία για δημιουργία, είναι συνεδεμένη με άσχημα συναισθήματα και καταστάσεις. Η ζωγραφική είναι απλά ένας τρόπος να τα ξορκίσεις ή έστω να συμφιλιωθείς μαζί τους.
Ποιο έργο σας ξεχωρίζετε και γιατί;
Γενικά δεν κολλάω με δουλειές μου. Σίγουρα κάποιες μου αρέσουν περισσότερο από άλλες, μα ακόμη κι αυτές που σχεδόν ντρέπομαι που φέρουν την υπογραφή μου, με βοήθησαν στο να γίνω καλύτερη. Συνήθως χαίρομαι πολύ-ή και καμαρώνω-τις τελευταίες μου εικονογραφήσεις, μα κι αυτό κρατάει μέχρι να φτιάξω την επόμενη.
Σε ποια γειτονιά της Αθήνας ζειτε και ποια είναι τα τρία πράγματα που αγαπάτε σε αυτήν;
Ζω στον Άγιο Ελευθέριο. Μία γειτονιά πολύ παρεξηγημένη την οποία όμως αγαπώ πολύ. Το πιο σημαντικό για μένα μέχρι πρόσφατα που είχα ακόμη σκυλάκια, ήταν το πόσα παρκάκια υπάρχουν διάσπαρτα. Ο περισσότερος κόσμος δεν το γνωρίζει αυτό και είναι πραγματικά κρίμα. Επίσης ξεχωρίζω τα παλιά σπίτια που έχουν ξεμείνει, μα πάνω απ’όλα τους λόφους που βρίσκονται κοντά-κυρίως αν αρέσει σε κάποιον το περπάτημα. Υπάρχει ο λόφος πίσω από τη Γκράβα, ο λόφος της Λαμπρινής, και φυσικά τα τουρκοβούνια. Όλα αυτά βρίσκονται από 1 έως 3 χιλιόμετρα από τη γειτονιά μου. Επίσης λατρεύω το πόσο κοντά είμαι στο ποτάμι κι ας έχουν γίνει πραγματικά δομικά εγκλήματα σε όλο το μήκος του. Ίσως μια μέρα να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον με τον σεβασμό που του αρμόζει….
Πείτε μας δυο λόγια για το έργο που φτιάξατε για το εξώφυλλο της Athens Voice
Μιας και το θέμα ήταν τα δώρα και συγκεκριμένα αυτά των Χριστουγέννων, θέλησα να φτιάξω κάτι που να δείχνει πόσα αντιφατικά πράγματα υπάρχουν τις γιορτινές μέρες στους δρόμους της Αθήνας. Νομίζω πως ο καθένας θα κάνει focus σε όποια στοιχεία συνάδουν με την προσωπική του οπτική στο θέμα.
Τι σκεφτήκατε όταν είδατε το έργο σας τυπωμένο στο εξώφυλλο μιας εφημερίδας δρόμου που κυκλοφορεί σε όλη την πόλη;
Είναι το δεύτερο εξώφυλλο που φτιάχνω για την Athens Voice και πάντα είναι υπέροχο-κυρίως όταν βλέπω κόσμο σε καφέ ή στα ΜΜΜ να χαζεύει την εφημερίδα!
Η Χριστίνα γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Κληρονόμησε το μικρόβιο της ζωγραφικής απ' το οικογενειακό της περιβάλλον και ξεκίνησε την επαγγελματική της δραστηριότητα στο λύκειο σχεδιάζοντας αφίσες για live underground συγκροτημάτων και μουσικά φανζίν. Μετά από καλλιτεχνική περιπλάνηση σε διάφορους τομείς του design την κέρδισε η εικονογράφηση. Μετράει ήδη πολλές συνεργασίες στο εξωτερικό, διατηρώντας όμως πάντα σαν έδρα την αγαπημένη της Αθήνα. Για τη Χριστίνα, η δουλειά του εικονογράφου παραμένει μια διαρκής αφήγηση ενός παραμυθιού που δεν περιορίζεται σε λέξεις. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τη σελίδα της www.facebook.com/christina.tsevis
7°
