Την περασμένη εβδομάδα ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης απαλλάχθηκε λόγω αμφιβολιών από την κατηγορία της συνέργειας σε ξυλοδαρμό και κλοπή εναντίον ενός φοιτητή το 2007, στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου. Η κατηγορία σε βάρος του Κασιδιάρη είχε βασιστεί στη μαρτυρία μίας γυναίκας, που είπε ότι κράτησε τον αριθμό του αυτοκινήτου με το οποίο διέφυγαν οι δράστες. Ήταν το αυτοκίνητο που είχε νοικιάσει τότε ο Ηλίας Κασιδιάρης. Εκείνος υποστήριξε ότι την ώρα και ημέρα της επίθεσης βρισκόταν επίσκεψη σε νοσοκομείο. Μετά την αθώωσή του κυκλοφόρησε το ακόλουθο ανώνυμο κείμενο στο διαδίκτυο:
Είσαι μεταπτυχιακός φοιτητής.
«Βρίσκεσαι στο πανεπιστήμιο. Ένα αυτοκίνητο σταματάει σε ένα σημείο που βρίσκεσαι μόνος. Πέντε φουσκωτοί ξυρισμένοι με ρόπαλα σε τσακίζουν στο ξύλο και σε μαχαιρώνουν στο πόδι. Σου κλέβουν την ταυτότητα για να ξέρουν τη διεύθυνσή σου. Μόνο κριτήριο για την πράξη τους, η εμφάνισή σου. Αποφασίζεις να νικήσεις τον τρόμο και να αντιδράσεις. Μαθαίνεις ότι κάποιος έχει συγκρατήσει τον αριθμό του αυτοκινήτου. Καταθέτεις μήνυση. Η αστυνομία ανακαλύπτει ότι το αυτοκίνητο ανήκει σε έναν “Κασιδιάρη", υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής του 0,5%. Τραβιέσαι 7 χρόνια στα δικαστήρια από αναβολή σε αναβολή. Στη διάρκεια αυτών των χρόνων, βλέπεις τον τραμπούκο που σε μαχαίρωσε να γίνεται βουλευτής. Τον βλέπεις να ανάγεται σε λαϊκός ήρωας σε μια μερίδα κόσμου. Τη μέρα της δίκης πρέπει να καταθέσεις την τραυματική σου εμπειρία μπροστά σε ένα κοινό, γεμάτο με χρυσαυγίτες. Ζητάς να γίνει η δίκη σε άλλη αίθουσα. Το αίτημα απορρίπτεται. Καθώς περιγράφεις τη σκηνή της επίθεσης, το εχθρικό κοινό σε χλευάζει και σε κοροϊδεύει. Ο ενορχηστρωτής της επίθεσης, ο άνθρωπος που σε προηγούμενες αναβολές της δίκης στους διαδρόμους σου κόλλαγε μαγκιές, τώρα σαν μητέρα Τερέζα δηλώνει “συμπαθών” και “καταδικάζει τη βία, όπως και όλη η Χρυσή Αυγή”. Ειρωνεία. Βγαίνει πανηγυρικά αθώος. Σου τρίβει την απόφαση στη μούρη, είναι παντοδύναμοι, είναι κυρίαρχοι. Έμαθες το μάθημά σου. “Μην ανακατεύεσαι –μη μιλάς– είσαι χαμένος από χέρι”».
Είσαι 60 χρονών.
Υπηρετείς μια ζωή το πανεπιστήμιο. Ο άντρας σου μπαινοβγαίνει για χημειοθεραπείες. Βλέπεις 5 φουσκωτούς να χτυπάνε έναν φοιτητή μέσα στο πανεπιστήμιο. Συγκρατείς την πινακίδα του αυτοκινήτου. Ψάχνεις να βρεις τι έγινε. Φοιτητές που βρίσκονται εκεί γύρω δηλώνουν "δεν είδα, δεν ξέρω, μη με ανακατεύετε”. Αναφέρεις το περιστατικό στη σύγκλητο, και καταθέτεις στην αστυνομία την πινακίδα μαζί με το θύμα της επίθεσης. Μετά από μέρες ο αστυνομικός σε ενημερώνει ότι το αυτοκίνητο ανήκει σε έναν "Κασιδιάρη” που είναι μέλος της νεοναζιστικής συμμορίας. Σου προτείνει να μην ανακατευτείς. (Θα αποδειχτεί ότι έχει δίκιο) Ξέρεις ότι θα περάσεις μια ψυχοφθόρα διαδικασία, ξέρεις ότι μπλέκεσαι σε μια υπόθεση που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή σου, αλλά αποφασίζεις να κάνεις το σωστό, ανεξαρτήτως κόστους. Μαθαίνεις από την τηλεόραση ότι είσαι “μεγαλοστέλεχος του Σύριζα” ενώ δεν ήσουν ποτέ μέλος οποιουδήποτε κόμματος. Ο Κασιδιάρης σε αποκαλεί “ρουφιάνα” στα κανάλια υποστηρίζοντας ότι είσαι σε εντεταλμένη υπηρεσία. Δηλώνει ότι είσαι κι εσύ κατηγορούμενη, χωρίς να αναφέρει ότι είσαι κατηγορούμενη γιατί σου έχει κάνει ο ίδιος μήνυση για ψευδομαρτυρία. Σέρνεσαι 7 χρόνια στα δικαστήρια με αναβολές. Καταθέτεις αυτά που είδες. Ο φιλοναζί δικηγόρος σε προσβάλλει και αφήνει να εννοηθεί ότι στα 60 σου χρόνια αποφάσισες να εμπλέξεις σε μια άσχετη υπόθεση έναν παντελώς άγνωστο τότε άνθρωπο, για πολιτικούς λόγους. Ο εισαγγελέας κι ο δικαστής αφήνουν τον δικηγόρο να σε προσβάλλει και να σου μιλάει σαν να είσαι εγκληματίας. Αντιμετωπίζουν τελείως αδιάφορα τη μαρτυρία σου. Μια δημοσιογράφος με καρφάκια, δηλώνει ότι πολύ εύκολα θα μπορούσες να βρεις τον αριθμό του αυτοκινήτου από το Ιndymedia. Δεν ήξερες καν την ύπαρξη του Indymedia. Κρίνεσαι αναξιόπιστη μάρτυρας, αντίθετα με τους φίλους του κατηγορούμενου που δηλώνουν ότι τον είδαν το πρωί με το αυτοκίνητο, που κρίνονται πιο αξιόπιστοι παρόλο που δεν προσκομίστηκε καμία απόδειξη ότι όντως το αυτοκίνητο ήταν αλλού. Η δίκη τελείωσε. Αθώος. Τώρα είσαι εσύ κατηγορούμενη για ψευδομαρτυρία. Στα 67 σου χρόνια. Ο γολγοθάς συνεχίζεται και πλέον η δικαστική απόφαση βαραίνει εναντίον σου. Το πρώτο θέμα δημοσιεύει το όνομά σου και η φωτογραφία σου κυκλοφορεί σε νεοναζιστικά site με αηδιαστικά σχόλια από κάτω. Αυτό κέρδισες από την καλή σου πράξη λοιπόν. Τώρα έμαθες το μάθημά σου. “Μην ανακατεύεσαι – μη μιλάς – είσαι χαμένος από χέρι”».
«Γράφεις ύμνους για τον Χίτλερ στο επίσημο περιοδικό της. Καταφέρνεις να γίνεις το δεξί χέρι του μεγάλου φύρερ. Βγαίνεις παγανιά με το αυτοκίνητο σου και τραμπουκίζεις κόσμο. Κάποιος από αυτούς τόλμησε να σου κάνει μήνυση. Τώρα πια είσαι βουλευτής. Πλακώνοντας στο ξύλο μια 50χρονη γυναίκα και αποφεύγοντας το αυτόφωρο για 2 μέρες καταφέρνεις να γίνεις λαϊκός ήρωας και πολιτικός αστέρας. Όταν μετά από 7 χρόνια δεν μπορείς πλέον να πάρεις άλλη αναβολή, πας στο δικαστήριο. Έχεις φροντίσει 100 φουσκωτοί να πιάσουν όλες τις θέσεις της αίθουσας 2 ώρες πριν ξεκινήσει η δίκη. Ενώ το αυτοκίνητό σου ήταν leasing και υποτίθεται ότι το ’χες σε πάρκινγκ και ενώ η εταιρεία σου ζητούσε τις αποδείξεις από τα έξοδά σου, δεν έχεις καμία απόδειξη να παρουσιάσεις στο δικαστήριο. Ο δικαστής κι ο εισαγγελέας σου μιλούν με το “σεις” και με το “σας”. Ουδέποτε ακούγεται η λέξη “κατηγορούμενος”. Ο εισαγγελέας προτείνει αθώωση. Είναι φανερό ότι πρόκειται για σκευωρία της αριστεράς. Ο πρόεδρος συμφωνεί. Αν ήθελε, ας διαφωνούσε εκεί μέσα. Τους τρίβεις στη μούρη την απόφαση. Είσαι παντοδύναμος. Είσαι κυρίαρχος. Τώρα έμαθαν το μάθημά τους. “Μην ανακατεύεσαι – μη μιλάς – είσαι χαμένος από χέρι”».
13°
