Πρόκειται για μία από τις μακροβιότερες χορευτικές ομάδες της Αργεντινής που η ιστορία της πάει πολύ πίσω, στα χρόνια της αναβίωσης του τάνγκο τη δεκαετία του ’80. Το 1983, με την πτώση μιας από τις πιο σκληρές δικτατορίες που για 20 χρόνια, ανάμεσα σε άλλα, είχε απαγορεύσει το μεγαλύτερο προϊον πολιτισμού που είχε γεννήσει η χώρα, το τάνγκο αρχίζει ξανά να αναπνέει και ετοιμάζεται να ανοίξει τα φτερά του στο εξωτερικό.
Με την πρώτη ευκαιρία οι καλύτεροι χορευτές της εποχής φτιάχνουν την παράσταση «Tango Argentino», ένα σόου που ξεκινάει από το Παρίσι και ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο αφήνοντας κοινό και κριτικούς έκθαμβους. Ενώ οι Financial Times γράφουν «αισθησιακή, λαμπρή και μοιραία... είναι το είδος της ζωντανής, δεξιοτεχνικής, σοβαρής παράστασης που θα συγκρίναμε με τον Ντιαγκίλεφ», το αργεντίνικο τάνγκο παίρνει τη θέση που του αξίζει στα μεγάλα θέατρα, δίπλα στα σοβαρά θεάματα, έχοντας επιβληθεί για δεύτερη φορά στην ιστορία του στο παγκόσμιο κοινό.
Μέλος της πρώτης εκείνης ομάδας χορευτών ήταν και ο Miguel Angel Zotto, ένας χορευτής που ερχόταν κατευθείαν από την παλιά παράδοση της «χρυσής εποχής» του τάνγκο, που μεγάλωσε ακούγοντας τάνγκος με τον παππού του και τον πατέρα του, χορευτές και οι ίδιοι του τάνγκο στα καλύτερα χρόνια του. Λίγο αργότερα, τo 1988, ο Zotto με την παρτενέρ του Milena Plebs ιδρύουν τη δική τους ομάδα με το όνομα Tango por Dos, που έκτοτε ταξιδεύει ανά τον κόσμο μεταφέροντας το ερωτικό ταπεραμέντο, αλλά και την απλότητα, τη χάρη, τη φινέτσα της μουσικοχορευτικής κουλτούρας του Μπουένος Άιρες.
Στην τελευταία τους παραγωγή, η παράσταση «Puro» μας ταξιδεύει με τη χρήση πολυμέσων στην εποχή των μιλονγκέρων, των λαϊκών χορευτών του προηγούμενου αιώνα που πέρασαν τη ζωή τους χορεύοντας και δίνοντας μορφή σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές εκφάνσεις της ιστορίας της λαϊκής κουλτούρας. Ένα συναρπαστικό μουσικο-χορευτικό ταξίδι με τη μαγεία ζωντανής ορχήστρας ξετυλίγεται σε 15 σκηνές, μια αυθεντική γιορτή χορού και μουσικής ζωντανεύει την ιστορία του αρεντίνικου χορού που ξεκίνησε από τα κακόφημα καταγώγια, πέρασε ένδοξες και αφανείς στιγμές, φλέρταρε ως μουσική με την τζαζ και την κλασική μουσική στα 70s και ξαναγεννήθηκε στα 80s διαγράφοντας μια ακόμα λαμπρή πορεία. Η κάθετη έκφραση μιας οριζόντιας επιθυμίας, όπως συνηθίζουν να λένε οι Αργεντίνοι για το τάνγκο, σε μία αυθεντική, λαμπερή στιγμή.
9°
