Δεν έχει σημασία πόσο καλά την ξέρεις, πόσα χρόνια την έχεις ζήσει, πόσες βόλτες έχεις κάνει στους δρόμους της. Αυτή η πόλη πάντα θα σε εκπλήσσει γιατί δεν στερεύει ποτέ από ιδέες. Πάντα έχει κάτι καινούργιο να σου πει. Κυρίως αν χαθείς στα στενά της. Εκεί συμβαίνουν όλα τα ωραία αναπάντεχα.
Μια μέρα που χάθηκα, βρήκα το Alley. Αργοπορημένη και κυρίως εκνευρισμένη από το γεγονός ότι δεν μπορώ να βρω το δρόμο μου σε μια γειτονιά από την οποία έχω περάσει χιλιάδες φορές, κάνοντας κύκλους και κατηγορώντας τον προσανατολισμό μου (ή μάλλον για την ακρίβεια την απουσία του), ξαφνικά βρίσκομαι απέναντι από ένα λιλιπούτειο καφέ. Ριγέ, κόκκινες τέντες, γκρι τοίχοι, και πόρτα στο αγαπημένο μου χρώμα. Ε, ναι. Εννοείται ότι θα την άνοιγα.
Μέσα, οι μελωδίες του Χατζηδάκι μπλέκονται με τη μυρωδιά του φρεσκοαλεσμένου καφέ που κόβεται σε μια ρετρό μηχανή καφέ (αργότερα θα μάθω ότι είναι χειροποίητη και μάλιστα ειδική παραγγελία από την Ιταλία), κορίτσια πίνουν αχνιστή σοκολάτα σε κάτι υπέροχες κούπες, και γενικώς υπάρχει μια έντονη αίσθηση ότι μόλις κρύφτηκες στη φινέτσα και στη θαλπωρή ενός παριζιάνικου bistro. Μαθαίνω ότι για αυτό τον όμορφο χώρο ευθύνονται οι αρχιτέκτονες Ιωάννα Χαμηλού και Νατάσα Μαρκοπούλου (ή αλλιώς JoNat Architects).
Κάθομαι σε ένα από τα μαρμάρινα τραπεζάκια και παραγγέλνω έναν καφέ. Ναι, αλλά τι καφέ; Η ιστορία του αυθεντικού ιταλικού espresso Filicori Zecchini αρχίζει το 1919 σε μια γωνιά της Bologna. Εδώ ανοίγουν το καφεκοπτείο τους ο Aldo Filicori και ο Luigi Zecchini. Σε λίγες μέρες όλοι στην πόλη μιλάνε για αυτό, ενώ σύντομα χαρακτηρίζεται ως το καλύτερο σημείο της πόλης για espresso. Το μυστικό των δύο Ιταλών ήταν η προσεκτική επιλογή των κτημάτων από τα οποία αγόραζαν τους κόκκους του καφέ. Πάντα φρόντιζαν να διαλέγουν το καλύτερο για τα χαρμάνια τους, χωρίς να υπολογίζουν το κόστος. Αυτό το μυστικό συνεχίστηκε από γενιά σε γενιά μέχρι και σήμερα και έτσι μπορείς να πιεις τον καλύτερο espresso της Bologna σε μια γωνιά των Αμπελοκήπων.
Στο Alley (=στενάκι) θα έρθεις για αυτόν τον εκπληκτικό καφέ, αλλά και για το μεσημεριανό σου διάλειμμα με νόστιμες σαλάτες, φρεσκοψημμένες πίτσες με χειροποίητο ζυμάρι και σαντουιτσάκια από φρέσκο ψωμί και επιλεγμένα αλλαντικά από τη Θράκη. Θα βρεις και μερικά λαχταριστά γλυκάκια (σοκολατόπιτα, πορτοκαλόπιτα, μηλόπιτα) που φτιάχνονται αποκλειστικά για το Alley, βιολογικό τσάι και σοκολάτα αριστούργημα για τις κρύες μέρες. Εδώ, κομματάκια σοκολάτας Valhrona (μία από τις καλύτερες σοκολάτες στον κόσμο) λιώνουν στο μπρίκι για να δημιουργήσουν τη σοκολάτα ρόφημα και αυτή είναι μια λεπτομέρεια που εκτιμώ, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία των καφέ της Αθήνας σερβίρει σοκολάτες που γίνονται με σκόνη και δεν έχουν ουδεμία σχέση με τη γεύση της πραγματικής σοκολάτας.
Από το απογευματάκι και μετά, το Alley αλλάζει μορφή, δυναμώνει μια στάλα τη μουσική και σερβίρει ωραία cocktails, 5-6 ετικέτες κρασιού και μια-δυο φορές το μήνα οργανώνει live με ωραίες μουσικές. Να πάτε, θα νιώσετε όμορφα. Αλλά καλύτερα από εμένα τα λέει ένα σημείωμα που κάποιος θαμώνας άφησε στο τραπέζι, και που οι ιδιοκτήτες είχαν την ευγένεια να με αφήσουν να φωτογραφήσω:
22°
