Μετά τη ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς της Μικράς Ασίας (Σεπτέμβρης 405 π.Χ.), ένα από τα «ιερά» καράβια της πόλης, η «Πάραλος», από τα εννιά όλα κι όλα πλοία που ξέφυγαν συνολικά, πρώτο έφερε στον Πειραιά την είδηση για την καταστροφή του αθηναϊκού στόλου (που έκανε τον Πελοποννησιακό Πόλεμο να τελειώσει λίγους μήνες αργότερα, το 404).
Ο Ξενοφώντας μάς λέει πως τότε υψώθηκε μεγάλος θρήνος, καθώς η είδηση, ξεκινώντας από το λιμάνι, ανέβαινε μέσα από τα Μακρά Τείχη προς την κυρίως πόλη, γιατί οι Αθηναίοι θεωρούσανε πως τώρα θα πάθουν «οἷα ἐποίησαν Μηλίους τε ...καὶ Ἱστιαιέας καὶ Σκιωναίους καὶ Τορωναίους καὶ Αἰγινήτας καὶ ἄλλους πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων» [Ελληνικά, 2.2.4].
Δηλαδή: «όσα είχαν κάνει και στους Μηλιώτες ... και στους Ιστιώτες και στους Τορωναίους και στους Αιγινήτες και άλλους πολλούς από τους Έλληνες».
Και πιάνω τον εαυτό μου να χαίρεται για το προχτεσινό Ολυμπιακός - ΑΕΚ 1-2, τη στιγμή που η δική μου η ομάδα, ο Παναθηναϊκός, κινδυνεύει ακόμα και με υποβιβασμό.
Κρίμα που στην ανθρώπινη φύση η τύφλωση από την παντοδυναμία είναι τόση, όση και η μνησικακία και εκδικητικότητα των αντιπάλων, ενώ η μετάνοια έρχεται −αν και όποτε έρχεται− μετά την πτώση.
Υ.Γ. Οι βαθμοί για την εισβολή στο γήπεδο μετά το προχτεσινό ματς δεν έχουν ακόμα αφαιρεθεί από τους γηπεδούχους.
22°
