His wake up reason

Τον σκεφτόταν κρατώντας και παίζοντας στα δάχτυλά της ένα lip balm με άρωμα ροζ. Δεν ήξερε αν ήταν φράουλα, κεράσι ή τι… ήταν ροζ και είχε γεύση «πρώτο φιλί». Ήσυχο, διερευνητικό, απαλό και διαρκείας.

Αυτός είχε εντοπίσει το μυαλό της. Αυτή είχε εντοπίσει σ’ εκείνον τόσα όσα χρειαζόταν ώστε το μόνο που την ενδιέφερε, ήταν να είναι αληθινή εκείνη η ελιά στα δεξιά του λαιμού του.

Της είχε συστηθεί ρομαντικός. Του είχε αποδειχθεί μπελάς.

«I can be your wake up reason daily», του ψιθύρισε στ’ αυτί.

«Το ξέρω», της απάντησε και την ξάπλωσε για ύπνο.

Οι πιτζάμες της δε βρέθηκαν ποτέ. Και το πόσο απαλά χάθηκε μέσα της –δυνατά, αργά, προσεκτικά, αχόρταγα ήταν τέτοιο που την διαβεβαίωνε πως αν όλα τα άλλα ήταν κάθε φορά το ωραιότερό της κείμενο… εκείνος θα ήταν το πιο ωραίο της κεφάλαιο. Τελεία.