Οι διακοπές στην Ελλάδα είναι στο μυαλό μας άμεσα συνδεδεμένες με τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά. Βραχώδες τοπίο, χαμηλή βλάστηση, αέρας, άγριες και ήρεμες παραλίες, λευκά μίνιμαλ σπίτια, ήλιος και άραγμα κάτω από σκιά, ταβερνάκια και τσιπουράδικα, μεγάλες παρέες και βράδια εξωστρεφή στα σοκάκια, με ποτά, μουσικές και φλερτ.
Το Άνω Κουφονήσι, ή σκέτο Κουφονήσι, είναι ένας μίνι παράδεισος. Με μόλις 3,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκταση, η χρήση του αυτοκινήτου είναι περιττή έως και αστεία. Τα πάντα μπορούν να γίνουν με τα πόδια, με τη μία άκρη να απέχει από την άλλη μόλις 45 λεπτά νωχελικού περπατήματος. Οι παραλίες είναι λίγες, αλλά υπέροχες, με το Πορί να είναι η μεγαλύτερη και πιο κοσμική. Αμμουδερές, με τιρκουάζ νερά, χωρίς τα θορυβώδη μπιτσόμπαρα και ελάχιστες ρακέτες ως τώρα, είναι ιδανικές για ξεκούραση και χαλάρωση.
Τα μαγαζιά που είναι ανοιχτά για φαγητό και στη συνέχεια για ποτά είναι λίγα αλλά πολύ αξιόλογα. Γενικώς όλα είναι σε μικρή κλίμακα ενώ ο κόσμος που επισκέπτεται το επίπεδο αυτό νησάκι δίνει την αίσθηση μιας ενιαίας παρέας με φάτσες που συναντάς και ξανασυναντάς. Λόγω μεγέθους λοιπόν όποιος επιθυμεί να το επισκεφθεί θα πρέπει ωστόσο να φροντίσει να κλείσει δωμάτιο, γιατί το να ακούσεις από το τηλέφωνο ότι όλα τα δωμάτια του νησιού είναι γεμάτα, είναι πάνσυχνο και καθόλου υπερβολικό, γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένεις για κάποια ακύρωση.
Στα «οπωσδήποτε» του Κουφονησίου, το πιο μικρό μουσείο του κόσμου, μάλλον και το πιο γλυκό, το λαογραφικό μουσείο στη χώρα, η πέτρινη φυσική πισίνα για μια βουτιά από ψηλά, το μάτι του διαβόλου για τη θέα, το Γάλα για τα απίστευτα νερά του και την ελάχιστη παραλία του, οι σπηλιές στον όρμο του Ξυλομπάτη, το κατσικάκι σε λαδόκολλα, και τα ποτά του Μίμη στο σχολείο.
14°
