Η φωτογραφία και μάλιστα η στιγμιαία Polaroid ήταν μία από τις μεγάλες αγάπες του Βιμ Βέντερς. Στα χρόνια που δούλεψε σαν σκηνοθέτης σπουδαίων κινηματογραφικών ταινιών όπως «Ένας Αμερικάνος φίλος», «Παρίσι, Τέξας», «Στα Φτερά του Έρωτα» συνήθιζε να τραβάει αμέτρητες λήψεις με μια Polaroid κρατώντας έτσι ένα καθημερινό οπτικό σημειωματάριο, κάτι σαν φωτογραφικό ημερολόγιο.
Παρέλαση, Νέα Υόρκη, 1972
Μερικές από αυτές τις φωτογραφίες −σχεδόν διακόσιες− εκτίθενται αυτόν τον καιρό στη Φωτογραφική Γκαλερί του Λονδίνου σε μια έκθεση που φέρει τον τίτλο «Instant Stories». Γιατί ακριβώς πρόκειται για στιγμιαίες ιστορίες, γρήγορες σαν αστραπή, όσο διαρκεί το κλικ του φακού, μια ονειρική αποτύπωση του παρελθόντος, ένα παρελθόν ζωγραφισμένο με αυτό το ιδιαίτερο έντονο και μελαγχολικό χρώμα των Polaroid.
Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες τραβήχτηκαν ανάμεσα στη δεκαετία του 1970 και του ΄80 και αποτελούν μια χειροπιαστή, ορατή μαρτυρία για το πώς φαινόταν ο κόσμος στα μάτια του Βέντερς εκείνα τα χρόνια.
Βιμ Βέντερς, Σίδνεϋ, 1984
Ο ίδιος εξηγεί την αγάπη του για τις Polaroid, στο σχετικό έντυπο που κυκλοφόρησε η γκαλερί με την ευκαιρία της έκθεσης: «Όλη η διαδικασία με τις Polaroid δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ξέρουμε σήμερα για τις φωτογραφίες, αυτό δηλαδή που μπορούμε να τις αλλάζουμε, να τις παραποιούμε, να τις σβήνουμε ή να τις προσπερνάμε. Εκείνη την εποχή, κάθε φωτογραφία ήταν μία και μοναδική. Ένα πρωτότυπο.
«Ήταν ένα αληθινό ΠΡΑΓΜΑ, ένα μοναδικό αντικείμενο. Δεν μπορούσε να αντιγραφεί, να ανατυπωθεί, να αναπαραχθεί. Δεν μπορούσε να επαναληφθεί. Γι' αυτό και συχνά, κάθε φορά που τραβούσα μια τέτοια φωτογραφία ένιωθα ότι ήμουν ένοχος κλοπής. Είχα μόλις κλέψει μια εικόνα-αντικείμενο από τον κόσμο. Και είχα μεταφέρει ένα κομμάτι του παρελθόντος στο παρόν».
Σούπες Cambell, Νέα Υόρκη, 1972
Heinz, Νέα Υόρκη, 1973
Info: “Instant Stories”, Photographers’ Gallery, Λονδίνο, από 20 Οκτωβρίου έως 11 Φεβρουαρίου.
14°
