Αναμφίβολα από τις μεγαλύτερες στιγμές του Φεστιβάλ. Δεν είναι μόνο το γεγονός πως πρόκειται για τη δουλειά ενός από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες παγκοσμίως, αλλά και το που τη βλέπουμε. Περιδιαβαίνοντας στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αεροπαγίτου (ως 1/8) εξελίσσεται δίπλα μας μια λιτανεία ανθρώπινων σκιών. Μέσα από οκτώ οθόνες που καλύπτουν σαράντα μέτρα και υπό τους ήχους μια μπάντας χάλκινων πνευστών, αλλά και αφρικάνικων ύμνων, μετακινούνται άνθρωποι κουβαλώντας θρησκευτικά και επαναστικά σύμβολα ή τα υπάρχοντά τους, σκελετοί που χορεύουν καν καν, ασθενείς, σκλάβοι... Πού αλήθεια πάνε; Θα γλιτώσουν από αυτό που φεύγουν; «Παίξτε το χορό ακόμα πιο γλυκά» μας λέει ο σπουδαίος νοτιοαφρικανικής καταγωγής καλλιτέχνης.
«Μια άλλη ζωή: ανθρώπινες ροές, άγνωστες Οδύσσειες» από το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (Πειραιώς 260, ως 22/5).
Συμμετέχουν 26 φωτογράφοι –οι περισσότεροι από αυτούς ενεργοί φωτοδημοσιογράφοι– με περισσότερα από 160 έργα τους, που παρουσιάζουν τη δραματική ανθρώπινη περιπέτεια του ξεριζωμού από την πατρίδα και του ταξιδιού προς το άγνωστο. Οι φωτογράφοι αποτύπωσαν τη δίνη των γεγονότων, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον τους στο ανθρώπινο στοιχείο και απεικονίζοντας την αγωνία, την απώλεια, την απόγνωση και τα αδιέξοδα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι πρόσφυγες. Η επαγγελματική φωτοδημοσιογραφία οικοδομεί τον κύριο κορμό της έκθεσης και πλαισιώνεται από τη «δημοσιογραφία των πολιτών», που καταγράφει τις αλληλέγγυες δράσεις, αλλά και την πολυσυζητημένη αυτοαναπαράσταση των ίδιων των προσφύγων.
Μια κινηματογραφική εγκατάσταση που αποτίνει φόρο τιμής σε 13 καλλιτεχνικά μανιφέστα του 20ού αιώνα. Όλα επανερμηνεύονται μέσα από 13 βίντεο και τους μονολόγους της σπουδαίας Κέιτ Μπλάνσετ (Πειραιώς 260, ως 19/7). Δείτε εδώ περισσότερα για το «Μανιφέστο» και την Κέιτ Μπλάνσετ.
18°
