Η Άννα Δημητρίου, γνωστή και ως Candyblue, φτιάχνει πολύχρωμα κολάζ με φωτογραφίες, εικόνες, κόμικς και λέξεις. Η νέα της δουλειά, πιο μινιμαλιστική απ’ ότι συνήθως, εμπνέεται από τον αστερισμό Corona Borealis και την έκανε να τοιχοκολλήσει τα κολάζ της στους δρόμους της πόλης, επιδιώκοντας να λειτουργήσουν σαν αστερισμοί – τους οποίους συχνά βλέπουμε και αναγνωρίζουμε αλλά αγνοούμε το όνομά τους και περισσότερα πράγματα γι’ αυτούς. Λίγες μέρες πριν από τα εγκαίνια της έκθεσής της στο Βρυσάκι μιλήσαμε μαζί της.
Γιατί ονόμασες την έκθεση «Corona Borealis»;
Ο Στέφανος Βόρειος (Corona Borealis στα λατινικά) είναι ένας αστερισμός του βόρειου ημισφαιρίου που παρατηρήθηκε στην αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο. Αποτελείται από μία σειρά αστέρων που σχηματίζουν ημικύκλιο. Στην Ελλάδα είναι αμφιφανής. Ο αστερισμός ήταν γνωστός και ως Ariadnaea Corona ή Corona Ariadnae, καθώς ο μύθος λέει πως όταν χώρισε η Αριάδνη από τον Θησέα το στεφάνι που εκείνος της είχε χαρίσει μεταφέρθηκε στους ουρανούς και έγινε ο αστερισμός Στέφανος, που σημαίνει στεφάνι ή στέμμα («κορώνα»). Ο Corona Borealis είναι ο αστερισμός που παρακολουθώ από την μακρινή μου εφηβεία μέχρι σήμερα και με έχει εμπνεύσει, παρηγορήσει και συνοδεύσει σε πολλές καταστάσεις της ζωής μου από την αρχή της άνοιξης μέχρι και το τέλος του καλοκαιριού. Ήθελα να του κάνω μία έκθεση για να τον μάθει και να τον ψάξει έπειτα στον ουρανό ο κόσμος.
Λες ότι αποφάσισες να κοιτάξεις και πάλι ψηλά. Δηλαδή;
Μεγάλωσα με τον Corona Borealis στο βλέμμα και βγάζοντας την τρίτη λευκή τρίχα στα μαλλιά μου. Μέσα στις τρομερές πιέσεις και ανατροπές στην καθημερινότητά μου, στην καθημερινότητα όλων μας, είχα την ανάγκη να κοιτάξω και πάλι ψηλά. Να δημιουργήσω μία λαμπηδόνα, μία ελπίδα που θα με έκανε να αλλάξω οπτική στο βλέμμα μου. Είχα την ανάγκη να φτιάξω τον αστερισμό που τόσο αγάπησα για να μπορώ να τον χαζεύω. Να τον καρφιτσώσω στο δωμάτιο μου ή οπουδήποτε αλλού για να μπορώ να σηκώνω τα μάτια μου ψηλά ακόμα και τις πιο σκούρες νύχτες. Να τον κρεμάσω όπως κρεμάει κανείς τα σκουλαρίκια του ή τα καινούργια του φωτιστικά. Είχα ανάγκη από μία κορώνα που δεν μου την έδινε κανείς.
Ποια νέα στοιχεία εντοπίζεις στην πρόσφατη δουλειά σου;
Αυτή η δουλειά έχει άλλο ύφος από τις προηγούμενές μου. Έχει δουλευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα μαζί με την επιμελήτρια που συνεργάζομαι, την Άννα Χασανάκου. Τα κολάζ μου είναι πιο λιτά, σχεδόν γραφιστικά, σε μαύρο φόντο που παραπέμπει σε νυχτερινό ουρανό, σε αντίθεση με τον πλουραλισμό των εικόνων και χρωμάτων που υπήρχαν σε προηγούμενες δουλειές μου. Πειραματίστηκα με εκτυπώσεις σε άλλα υλικά και χρησιμοποίησα επίχρυσες αναπαλαιωμένες χειροποίητες κορνίζες, οπότε έδωσα σε κάθε έργο μου έναν χαρακτήρα μοναδικότητας. Δημιουργήσαμε μία διαδρομή που αφηγείται την ιστορία του project μέσα από φωτογραφικό υλικό και επιπλέον πλαισιώσαμε την ιδέα και με άλλα εικαστικά μέσα, όπως με μία εγκατάσταση με την συνεργασία και συμμετοχή της φωτογράφου Τίτας Μπονάτσου και με ένα βίντεο που συμβάλλει κι αυτό στην απόδοση του concept του «Corona Borealis».
Κατά την προετοιμασία της έκθεσης τοποθέτησες πόστερ με κολάζ σου σε δρόμους της πόλης.
Ναι, είχα σκεφτεί να βγάλω τον Corona Borealis έξω στους τοίχους και τις κολώνες του κέντρου τυπώνοντας τα θέματα σε αφίσες και να τον κολλήσω όσο πιο ψηλά μπορώ σε όλα τα σημεία της πόλης, έτσι ώστε ο κόσμος να αρχίσει να αναγνωρίζει τα θέματα των κολάζ μου με την επανάληψη χωρίς να ξέρει τι ακριβώς ή ποιου είναι. Όπως και στην παρατήρηση του νυχτερινού ουρανού υπάρχουν αστερισμοί που βλέπεις συχνά, αναγνωρίζεις το σχήμα τους αλλά δεν ξέρεις την ονομασία τους. Μέχρι που έρχεται κάποιος και σου τη γνωστοποιεί. Έτσι, λοιπόν, σκόρπισα τον Corona Borealis στον κέντρο της πόλης για να τον συγκεντρώσω έπειτα σε ένα χώρο και να τον εκθέσω κανονικά. Όσο για το τελευταίο, ήθελα έναν χώρο που να μην διακρίνεται από την αυστηρότητα της εμφάνισης ή τις συμβάσεις μιας γκαλερί αλλά που θα άφηνε ελευθερίες στο στήσιμο, θα ήταν πιο παράξενος και περισσότερο «ανοιχτός» για τον κόσμο. Το Βρυσάκι είναι ένας χώρος στην Πλάκα που θυμίζει παλιό σπίτι, βρίσκεται σε μία μαγευτική τοποθεσία και μπορείς άνετα να δεις τον ουρανό και τα αστέρια από την ταράτσα του.
Τι σχέδια έχεις για μετά;
Το επόμενο project που δουλεύουμε λέγεται «Useless cargoes». Αναφέρεται στα άχρηστα φορτία της μνήμης που φέρουμε όλοι, μέσα από παλιές φωτογραφίες, αντικείμενα και γράμματα που φυλάμε σε παλιά κουτιά η μεγάλα ντοσιέ. Αντικείμενα που δεν θα έχουν ποτέ την ίδια χρήση. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια μπαίνω στην διαδικασία να δουλέψω χειροποίητο κολάζ με φωτογραφίες γράμματα και παλιά αντικείμενα από την προσωπική μου συλλογή και στη συνέχεια τα φωτογραφίζω και τα τοποθετώ σε επεξεργασμένο ψηφιακό φόντο. Ήδη και αυτό το έχουμε ξεκινήσει και το δουλεύουμε με την Άννα Χασανάκου η οποία θα αναλάβει την επιμέλεια και αυτής της έκθεσης.
20°
