Την Παρασκευή πέρασε το νομοσχέδιο για τα προαπαιτούμενα του μνημονίου κι έγινε νόμος του κράτους. Από πολλούς βουλευτές και υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ κι από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ακούστηκε στην αίθουσα το επιχείρημα: «Αφού ψηφίσατε τη συμφωνία, γιατί δεν ψηφίζετε και την εφαρμογή της;». Λοιπόν, το άρθρο 13 του νομοσχεδίου είναι ένα κλασικό παράδειγμα του γιατί δεν ψηφίζουμε «αμάσητα» αυτά που μας φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως δήθεν εφαρμογή της συμφωνίας.
Με το άρθρο 13 ορίζεται ότι δεν επιβάλλονται ανταποδοτικά τέλη από τους ΟΤΑ στις διάφορες επιχειρήσεις που βρίσκονται στην επικράτειά τους, εάν τις συγκεκριμένες ανάγκες τις εξυπηρετούν με δικά τους μέσα όπως ορίζεται στη σύμβαση. Μία τέτοια απαίτηση ασφαλώς και δεν υπήρχε στη συμφωνία του μνημονίου που υπογράφηκε στις 14 Αυγούστου και υποτίθεται ότι το παρόν πολυνομοσχέδιο των προαπαιτούμενων θα υλοποιούσε. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για «μνημονιακή υποχρέωση» αλλά είναι απλώς μια καλή ευκαιρία να περάσει στην αναμπουμπούλα μια χαριστική διάταξη.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ορίστηκε ότι η διάταξη θα επηρεάζει όχι μόνο τις νέες επενδύσεις αλλά και τις ήδη υπάρχουσες, για τις οποίες δεν υπάρχουν τελεσίδικες αποφάσεις. Οι δήμαρχοι της Ανατολικής Αττικής το πήραν χαμπάρι και ξεσηκώθηκαν γιατί στην περιοχή υπάρχουν μεγάλα έργα όπως το Αεροδρόμιο, η Αττική οδός, με τους παραχωρησιούχους των οποίων κάποιοι είναι στα δικαστήρια (όπως ο Δήμος Μαρκοπούλου) για τα εν λόγω τέλη. Υπό την πίεση των δημάρχων ο υπουργός, κ. Κουρουπλής, έκανε πιο συγκεκριμένη τη διάταξη ώστε να μην επιβάλλονται μόνο τα τέλη καθαριότητας. Αλλά αυτό είναι δώρο-άδωρον, αφού τα εν λόγω τέλη αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι των ανταποδοτικών τελών.
Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η εν λόγω διάταξη αποτελεί ένα κίνητρο για την προσέλκυση επενδύσεων, γιατί να έχει αναδρομική ισχύ; Γιατί αυτή η σπουδή για διαγραφή των παρελθόντων ανταποδοτικών τελών; Γιατί να χαριστούν οι προηγούμενες οφειλές; Δεν είχαν ληφθεί υπόψιν στη μελέτη σκοπιμότητας και στο business plan από τους αναδόχους; Όταν μάλιστα υπάρχει και συμβατικός όρος στο Αεροδρόμιο για το μέγιστο ποσό ανταποδοτικών τελών στο 0.5% του τζίρου! Πάει ουσιαστικά να γίνει μια εκ των υστέρων αλλαγή των όρων; Μπορεί κάποιοι αν το ήξεραν εξ αρχής είτε να συμμετείχαν στο διαγωνισμό είτε να αναπροσάρμοζαν το τίμημα της προσφοράς τους. Είναι φανερό ότι το εν λόγω μέτρο ευνοεί τους παραχωρησιούχους και πλήττει τις τοπικές κοινωνίες που είχαν λαμβάνειν ανταποδοτικά οφέλη. Χωρίς, επαναλαμβάνω, να είναι καμία «μνημονιακή υποχρέωση».
Πέφτουν σιγά-σιγά οι μάσκες. Κι ενώ, λοιπόν, το Ποτάμι που είναι το «διαπλεκόμενο» και που το έχει συνδέσει ο ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένα συμφέροντα καταψήφισε το άρθρο 13, οι «άμεμπτοι» κι «εργολαβοφάγοι» του ΣΥΡΙΖΑ το υπερψήφισαν. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα χρησιμοποιήσουν τη γνωστή λάσπη, θα έχουν πληρωμένη απάντηση που θα περιλαμβάνει μόνο δύο λέξεις: Άρθρο 13. Το παραμύθι που συστηματικά διαδίδει ο ΣΥΡΙΖΑ για το Ποτάμι από το Φλεβάρη του ’14, την Παρασκευή τα μεσάνυχτα έλαβε κι επίσημα τέλος. Και ζήσαν αυτοί καλά, κι οι παραχωρησιούχοι χωρίς ανταποδοτικά τέλη, καλύτερα…
14°
