Ποιος θα το έλεγε ότι ο συμβολισμός, περίπου ενάμιση αιώνα αφότου έκανε δυναμικά την εμφάνισή του στο λογοτεχνικό πεδίο αλλά και ευρύτερα στην τέχνη, θα γνώριζε τέτοιες μέρες δόξας. Πρόκειται περί κανονικής «αναβίωσης», όπως λέμε στην ιστορία της τέχνης, η οποία θα έβαζε σε σκέψεις τον Γιουνγκ, κατεξοχήν μελετητή του ρόλου των συμβόλων στην ανθρώπινη Ιστορία και στον ανθρώπινο ψυχισμό.
Ιδιαίτερα ο χώρος της δικαιοσύνης δείχνει να ανακαλύπτει έστω και όψιμα (κάλλιο αργά παρά ποτέ...) πως όλα είναι, ή μπορούν να βαφτιστούν, «συμβολικά». Για να περιοριστώ σε πρόσφατες μόνο αποφάσεις δικαστηρίων και αποφάνσεις δημοσίων προσώπων, έχουμε λοιπόν και λέμε:
Συμβολική ήταν η φράση του Πάνου Καμμένου, ο οποίος απευθυνόμενος σε οπαδούς του, είπε «λιντσάρετε τον Πάχτα, κι εδώ είμαι εγώ». Αλίμονο, άλλωστε. Είναι γνωστό πως ο ευρύστερνος υπουργός Εθνικής Άμυνας κατεξοχήν χρησιμοποιεί λογοτεχνικές εκφράσεις όταν μιλάει, όπως γνωστό είναι επίσης και πως, πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις, σε μια πολυθρόνα είναι χωμένος ο Καμμένος διαβάζοντας Μαλαρμέ και Μέτερλινκ.
Συμβολική ήταν η προτροπή του άγιου (μπρρρ...) Καλαβρύτων και Αιγιαλείας προς τα μέλη του ποιμνίου του (τι έκφραση κι αυτή!) να «φτύνουν τους ομοφυλόφιλους» γιατί αυτοί, και μόνο που υπάρχουν, προσβάλλουν τον Δημιουργό! Άλλωστε, και ο Αμβρόσιος διακρίνεται για τον ηδύ και αβρό λόγο του, και επομένως είναι φυσικό τα κείμενά του και οι ομιλίες του να εμπνέονται από ένα τόσο λεπτοφυές αισθητικό ρεύμα όπως ο Συμβολισμός. Στο κάτω κάτω, είναι γνωστό πως οι λόγοι του Αμβρόσιου, οι μελέτες του Λεβί-Στρος και τα ποιήματα του Βερλέν από τις ίδιες λίγο-πολύ πηγές αρδεύονται.
Συμβολική ήταν η είσοδος του Ιβάν του κουμπουροφόρου στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας, κατά τον αντιπροέδρο της Βουλής (για σκέψου...) Βαρεμένο. Πάλι καλά θα μου πείτε που ο κ. Αντιπρόεδρος παραδέχτηκε ότι πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο, έστω και για «συμβολικούς» λόγους. Γιατί υπήρξαν και δύο βουλευτές Θεσσαλονίκης (τυχαίο;) που περίπου είπαν ότι δεν συνέβη καν κάτι το αξιομνημόνευτο, και πολύ περισσότερο το αξιόποινο, στην Τούμπα. Οι δυο βουλευτές κέρδισαν έτσι τα 15 λεπτά της δημοσιότητας που τους αναλογούν. Όσο για τα κόμματα στα οποία ανήκουν οι βουλευτές, ονόματι Λαζαρίδης και Φωκάς αν δεν κάνω λάθος, μιλάμε για πυλώνες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, με μακρά πορεία στον κοινοβουλευτικό βίο της χώρας. Ανεξάρτητοι Έλληνες και Ένωση Κεντρώων είναι τα ονόματά τους και, αν σε λίγα χρόνια τα θυμάται κανείς, εμένα να μου γράψετε (αν πάλι το θέλετε διατυπωμένο στα «συμβολικά», να με φτύσετε ή να με λιντσάρετε).
Και βέβαια, για να πάμε και λίγο πιο πίσω, ας μην ξεχνάμε πως εδώ και χρόνια «συμβολικό» χαρακτήρα δηλώνουν πως έχουν οι κάθε είδους επιδείξεις απροκάλυπτης βίας στις οποίες επιδίδονται ποικίλες «συλλογικότητες» (άλλος νεολογισμός κι αυτός, ή μήπως ευφημισμός;). «Συμβολικά» καταλαμβάνονται δημόσια κτίρια, «συμβολικά» ακατοίκητα σπίτια μετατρέπονται σε βιοτεχνίες πολεμοφοδίων, «συμβολικά» χτίζονται πρυτάνεις, «συμβολικά» περιχύνονται με μπογιά καθηγητές, «συμβολικά» πέφτουν και κάποιες ψιλές σε όσους δεν συμφωνούν με τις απόψεις και τις πρακτικές της μιας ή της άλλης «συλλογικότητας».
Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα σε αυτή την επέλαση των συμβόλων και των «συμβολισμών»; Ποιος ξέρει; Ίσως τίποτα δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει πια. Όλα είναι πιθανά. Ποιος μπορεί, άλλωστε, να αντισταθεί σε αυτή τη φρενίτιδα συμβολικών πράξεων και δράσεων; Εδώ μια «συλλογικότητα» έκανε επίδειξη δύναμης (πάντα «συμβολικά», εννοείται) ακόμα και στον περίβολο του Πενταγώνου, όπου και εδρεύει ο Πάνος Καμμένος, συνάδελφος «συμβολιστής» σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου.
Παρεμπιπτόντως, έχω έναν γείτονα ο οποίος θορυβεί συστηματικά την ώρα που κάνω τη μεσημεριανή μου σιέστα. Αν τον συναντήσω στην είσοδο της πολυκατοικίας, λέω να του δώσω δυο-τρεις φούσκους (συμβολικούς, βέβαια). Έτσι, και το άχτι μου θα βγάλω, και με το γενικότερο ρεύμα αναβίωσης του συμβολισμού θα στοιχηθώ.
14°
