Βουνοσπαρμένη και βρεγμένη από το Ιόνιο πέλαγος, η Ήπειρος είναι μια άλλη χώρα! Και τα Ζαγοροχώρια είναι μια γεωγραφική ενότητα-state of mind, πέρα από την ατάκα κλισέ των ταξιδιωτικών οδηγών, πως δηλαδή εδώ βρίσκεται «ο πέμπτος σε έκταση δήμος της χώρας και η δεύτερη πιο αραιοκατοικημένη περιοχή στην Ελλάδα, προορισμός ιδανικός για όσους αγαπούν τη ζωή και την περιήγηση στην άγρια φύση». Τα τουριστικά κλισέ, βέβαια, και η χρήση τους είναι ένας σίγουρος τρόπος επικοινωνίας, το μήνυμα περνά εύκολα και τα αντανακλαστικά των ταξιδιωτών κινητοποιούνται ευθύς!
Ας παίξουμε επομένως λίγο ακόμα με τον συγκεκριμένο εκφραστικό κώδικα: «περπάτημα, άπειρες διαδρομές, ράφτινγκ στο ποτάμι, φαράγγια, αλπικής υφής λίμνες, ποδήλατο, παλιά μοναστήρια, ξακουστά γεφύρια, σε συνδυασμό με τα τσίπουρα, τα ντόπια προϊόντα της βρώσης που συνηγορούν στο μεγαλείο της ηπειρώτικης κουζίνας, κάνουν τα Ζαγοροχώρια τον νούμερο ένα χειμερινό -και όχι μόνο- προορισμό»!
Μετά τον «πρόλογο» συνηθίζεται από τους περιηγητικούς συντάκτες να μπαίνουν κατευθείαν στο θέμα, «Κάτω Πεδινά, γνωστά και ως Σουδενά, ω, τι λέξη μαγική! Ένα χωριό μοναδικό, μια άγνωστη και ανεξερεύνητη Ελλάδα, βρίσκεται στο κέντρο του Ζαγορίου, ανάμεσα στο Μονοδέντρι και το Πάπιγκο, με μια παράδοση και μια ιστορία που είναι αδύνατον να μη σε μαγέψουν».
Και μετά τις φιοριτούρες και την πρέπουσα πατριδογνωσία, έρχεται η ώρα του «χτυπήματος»: «Εμπιστευθείτε τη διαμονή σας στον υπέροχο αυτό τόπο και κλείστε αμέσως δωμάτιο στον Ξενώνα της Μαρίτσας!». Μπορεί βέβαια τα ονόματα να ποικίλουν και αντί για της Μαρίτσας, να είναι οι ξενώνες του Γατούλη ή του Φλάμπουρα, το ξενοδοχείο του Τσαρόλα, τα δωμάτια του Μπαμπαλίγκα, με wi-fi βεβαίως βεβαίως και θέα που... θα σας κόψει την ανάσα»! Σε όλα τα ταξιδιωτικά κλισέ άρθρα, η θέα πρέπει να κόβει την ανάσα, τα προβατάκια να κάνουν μπεεε και τα λουκάνικα που ψήνονται στο τζάκι να είναι νόστιμα «σαν της μαμάς».
Μόνο που αυτό το ρεπορτάζ δεν είναι ούτε πληρωμένο ούτε κατευθυνόμενο ούτε κλισέ. Κι όσα θα διηγηθώ για την «Ανέμη» αλλά κι όσα θα δεις, δεν είναι μια «επεξεργασμένη» αφήγηση εμπορικά καλοπληρωμένης στόχευσης. Δεν περισσεύουν λεφτά στον Παύλο και τη Λίλα για διαφήμιση στα μίντια άλλωστε.
Από τη στιγμή που έσκισαν τα πτυχία τους και εγκατέλειψαν την Αθήνα, επιλέγοντας να ζήσουν στα Κάτω Πεδινά ανοίγοντας αυτό το γλυκό, μικρό και μοντέρνο πανδοχείο, πήραν ένα ρίσκο ιλιγγιώδους οικονομικού μεγέθους. Αναπαλαίωσαν το αγροτόσπιτο, περιέφραξαν το αγρόκτημα, έστησαν τα δωμάτια και το μαγειρείο κι άρχισαν τη ζωή τους από την αρχή.
Γνωριστήκαμε ένα Σαββατοκύριακο του Νοέμβρη, ήμασταν από τα μέρη τους περαστικοί, αλλά όσα μοιράζονται οι άνθρωποι ανάμεσα σε δυο ρακές κι όσα εξομολογούνται ο ένας στον άλλο, χωρίς μάσκες και δημοσιοσχετίστικες ευπρέπειες, αρκούν για να γνωριστούν και να επικοινωνήσουν, λες και είμαστε γνωστοί αιώνες άπειρους. Είναι οικείος τόπος η «Ανέμη». Ανεξήγητα και αλλοπρόσαλλα οικείος.
Είναι ένα σπίτι στο χωριό. Με πράσινα, μπλε και κόκκινα δωμάτια, φλοκάτες και πέτρες, ξύλο και τραπέζια, κρεβάτια και αργαλειούς να με στροβιλίζουν σε χωροχρόνους που υπήρξα απόλυτα ευτυχής. Ο αργαλειός μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια στη Θράκη, τα πολύχρωμα δωμάτια μου φέρνουν στο νου περασμένα ταξίδια στο Μεξικό αλλά και το Σουφλί!
Είναι απίστευτο το γούστο και η ιδέα των παιδιών! Να στήσουν δηλαδή ένα καταφύγιο, όπου εντός του καραδοκούν σε κάθε γωνία του ο τόπος και οι... τόποι! Μασίνες και κόκκινες κρεμασμένες πιπεριές, αρμαθιές παλιών κλειδιών και ντόπια μαύρα πεύκα ξυλουργικώς επεξεργασμένα και εφαρμοσμένα σε ποικιλία επίπλων. Τραπεζαρία κοινόχρηστη, όπως σε παλιά πανδοχεία του Μπουένος Άιρες αλλά και χάνια της Ηπείρου. Το έθνικ, βλέπεις, δεν είναι τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από την κοινή πλανητική μας ρίζα, το σημείο όπου τέμνονται και εφαρμόζουν οι παγκόσμιες λαϊκές σταθερές, η ψυχή του κόσμου!
Και η «Ανέμη» είναι έθνικ. Είναι ζέστη και τριζοβολά ευτυχία και αγάπη. Μπορείς να έρθεις για ξεκούραση και διάβασμα, να μην το κουνήσεις ρούπι από το δωμάτιο, παρά μόνο για το πρωινό ή το δείπνο. Μπορείς όμως και αλλιώς: να τη χρησιμοποιήσεις σαν ορμητήριο για βόλτες στις εξοχές, να στροβιλιστείς σε έναν τόπο ανακαλύπτοντας τις πάμπολλες ξεροπλίνθινες ομορφιές του και να μαγευτείς από τις φυσικής ομορφιάς ιστορίες του. Τα Κάτω Σουδενά δεν είναι απλώς ένα από τα σαράντα έξι σημεία διαμονής που προσφέρουν απλόχερα τα Ζαγοροχώρια. Είναι ένα χωριό «αγγελοπουλικής» έμπνευσης, θαρρείς, έτσι όπως τα παλιά αρχοντικά, τα λιθόστρωτα στενάκια και τα μερόνυχτα σε κοιτούν και τα κοιτάς. Και στο καφενείο της Βαγγελιώς μπορείς να τα μάθεις όλα, έτσι όπως ντόπιοι και περαστικοί γίνονται παρέα μία και μεγάλη!
Ζαγοροχώρια υπάρχουν πολλά, όπως είπαμε! Σαράντα έξι σημεία! Παντού θα περάσεις καλά, καταπληκτικά, τέλεια! Όμως σε αυτό το μικρό πανδοχείο, κάπως αλλιώς και κάπως πιο διαφορετικά από τα συνηθισμένα θα ζήσεις και θα ευφρανθείς. Θα γνωρίσεις και θα γνωριστείς, θα επικοινωνήσεις και θα γλεντήσεις! Με θέα το υψίπεδο των Σουδενών, η Ήπειρος της «Ανέμης» σε περιμένει. Last minute call for Kato Pedina, που λένε και στο χωριό μου!
13°
