Όπως λέει και ο οδηγός, «στην εσχατιά των Κυκλάδων, ζυμωμένη στον ήλιο του Αιγαίου και την αρμύρα της θάλασσας, μοναχική μέσ’ στην απλότητά της, η Ανάφη παραμένει ένα νησί μακριά από τους ρυθμούς της σύγχρονης ανάπτυξης. Ο επισκέπτης της, παίρνοντας γεύση από το μοναδικό τοπίο και τη νησιώτικη φιλοξενία που απλόχερα θα του προσφερθεί, θα την αγαπήσει μόνιμα και σταθερά. Το νησί παίρνει αργά-αργά τη θέση του στο τουριστικό χάρτη. Σήμερα, είναι σε θέση να παρέχει όλες τις απαραίτητες υπηρεσίες στον ταξιδιώτη, που δεν έρχεται στην Ανάφη σαν κάποιος οποιοσδήποτε τουρίστας, αλλά συνήθως φέρει όλα τα χαρακτηριστικά του παλαιού περιηγηγή. Περιηγητή ενός παρθένου κι απόκοσμου τόπου, που τον ανακαλύπτει συνεχώς ανιχνεύοντας τον από στεριά και θάλασσα».
Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Ανάφη οφείλει το όνομά της στο γεγονός ότι αναδύθηκε (αναφάνηκε) από τα νερά του Αιγαίου μετά από επιθυμία του Απόλλωνα, ώστε να προσφέρει καταφύγιο στους ταλαιπωρημένους από την καταιγίδα Αργοναύτες. Αυτοί έχτισαν, προς τιμή του, το ναό του Απόλλωνα Αστεάλτα κοντά στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής. Σύμφωνα με άλλες πηγές, το νησί ήταν η πατρίδα του Αιόλου, του Θεού των ανέμων, ο οποίος πρόσφερε στον Οδυσσέα τον ασκό με τους ανέμους.
Όταν κάποια στιγμή ξεμαγευτείς από το λιτό και σχεδόν απείραχτο τοπίο, αρχίζεις να χαίρεσαι την καταγάλανη θάλασσα, την άμμο, το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ομπρέλες, ξαπλώστρες και καντίνες. Την ησυχία, την έλλειψη του γνωστού «τακα-τούκα, τάκα-τούκα» από τις ρακέτες, το πολύ καλό φαγητό στις λίγες ταβέρνες, τις μεγάλες παρέες και τα πολύ χαρούμενα ατελείωτα βράδια. Τα πανηγύρια του και η γενική διάθεση που βγάζει το ίδιο το νησί και οι επισκέπτες του. Δεν πας μια φορά μόνο στην Ανάφη. Ξαναπάς και ξαναεπιστρέφεις με μεγαλύτερη παρέα.
Το κερασάκι της Ανάφης είναι το μοναστήρι στην κορυφή του νησιού. Η ανάβαση ως εκεί και η θέα του απέραντου πελάγους. Η καλύτερη ώρα είναι πάντοτε η δύση. Όσο δύσκολο και να φαίνεται σαν εγχείρημα, η εμπειρία είναι μοναδική.
14°
