Όλα τα λεφτά είναι η παρουσία της ψαγμένης και ανήσυχης Τζόντι Φόστερ σε ένα στιλιζαρισμένο και σκληρό φιλμ που δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι η ποιοτική ηθοποιός θα έπαιρνε μέρος. Πίσω όμως από τη βιτρίνα του καταιγιστικού ρυθμού της δράσης, υπάρχει μια ιδέα που έχει και πολιτική χροιά (τα υπερβίαια επεισόδια που παρακολουθούμε οφείλονται στην ιδιωτικοποίηση του νερού) αλλά και το συναισθηματικό κομμάτι μιας αληθινής δραματικής ιστορίας –η προσωπική περιπέτεια της νοσοκόμας και η σχέση της με την πληγωμένη νεαρή αστυνομικίνα που κόντρα στο πρωτόκολλο αποφασίζει να την περιθάλψει–, πετυχαίνοντας όχι απλώς να κλέψει το ενδιαφέρον αλλά και να κερδίσει τη συμπάθειά μας. Βέβαια πολλά από τα «καλούδια» που βλέπουμε (οι κακοποιοί είναι αναγκασμένοι να αφήνουν τα όπλα τους στο θηριώδη επιστάτη και βοηθό της νοσοκόμας αλλά έχουν τον τρόπο να κάνουν επικίνδυνο ακόμη κι ένα… φελλό!) είναι κλεμμένα από αλλού, ενώ το φάντασμα του Ταραντίνο πλανιέται πάνω από κάθε σκηνή όπου οι θανατηφόρες ατάκες γίνονται ένα με την κατακόκκινη (και δεν εννοούμε μόνο το χρώμα του «ξενοδοχείου») οθόνη.
14°
