Σεναριογράφος στις ταινίες του Πάμπλο Τραπέρο, ο Σαντιάγο Μίτρε κάνει με τον «Φοιτητή» την πρώτη δική του ταινία. Μια ιστορία για την πολιτική και την αναζήτηση μιας ταυτότητας στα πλαίσια της ακαδημαϊκής κοινότητας που βραβεύτηκε στο φεστιβάλ του Λοκάρνο και έκανε αρκετούς να μιλήσουν για τον «Ααρον Σόρκιν της Αργεντινής». Με αφορμή την έξοδο της ταινίας στις ελληνικές αίθουσες, ο σκηνοθέτης μίλησε στην Athens Voice.
H αρχή της ιστορίας
Η ταινία δεν θα έλεγα ότι έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία. Δεν πήγα ποτέ στο πανεπιστήμιο στο οποίο διαδραματίζεται η ιστορία μου. Στην πραγματικότητα δεν τελείωσα καν την σχολή κινηματογράφου. Όμως ήθελα να κάνω μια ταινία στο συγκεκριμένο χώρο, καθώς ένιωθα ότι αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας της χώρας μου, ένα πεδίο ζυμώσεων πολύ σημαντικό, που όμως δεν έχει μια απεικόνιση στο σύγχρονο σινεμά.
Ένα φιλμ φτιαγμένο από λέξεις...
Ναι, η ταινία είναι γεμάτη διαλόγους, αλλά ένιωθα ότι πρέπει να είναι έτσι. Κατά κάποιο τρόπο οι ήρωές μου μονομαχούν μέσα από τις λέξεις. Όμως δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το τι λέγεται από τους ήρωες του φιλμ, δεν περιμένω ότι οι θεατές θα αντιληφθούν κάθε τι ή θα παρακολουθήσουν κάθε διάλογο. Περισσότερη σημασία για μένα έχει ο τρόπος που τα πράγματα λέγονται, τα όσα οι ήρωες εκφράζουν όχι μέσα από τις λέξεις μα μέσα από το πω τις εκφέρουν, πως χρησιμοποιούν το λόγο και τι αυτός αντιπροσωπεύει.
Μπορεί η ιστορία να διαδραματίζεται σε ένα πανεπιστήμιο, όμως βλέπω το μικρόκοσμό του σαν την αντανάκλαση μιας μεγαλύτερης εικόνας. Ο ήρωάς μου είναι ένας φοιτητής που δεν ενδιαφέρεται στ’ αλήθεια για την πολιτική, δεν έχει κάποια στέρεη, δομημένη ιδεολογία. Τα κίνητρά του είναι μάλλον πιο ιδιοτελή, το ενδιαφέρον του για τα κορίτσια ή για μια συγκεκριμένη γυναίκα, αλλά στην πορεία ανακαλύπτει ότι έχει αρετές που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν να χτίσει μια καριέρα σαν πολιτικός. Και τις εκμεταλλεύεται. Ναι μιλά για τους πολιτικούς, για τον τρόπο που λειτουργούν στις μέρες μας, αλλά μιλά κυρίως για την κλίση του καθενός μας για τον τρόπο που αποφασίζουμε ή ανακαλύπτουμε ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε στη ζωή μας.
Μια πολιτική ταινία;
Ασφαλώς τα κοινωνικά ζητήματα, το πολιτικό σινεμά, η πολιτική γενικότερα, ο τρόπος να κοιτάζεις την Ιστορία είναι κάτι που με ενδιαφέρει, αλλά δεν θα έλεγα ότι το σινεμά μου είναι πολιτικό με μια κλασική έννοια της λέξης. Για μένα αυτό που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι ο τρόπος της αφήγησης, το σενάριο και οι χαρακτήρες, πράγματα που συχνά αυτό που ονομάζουμε «πολιτικό σινεμά» θεωρεί δευτερεύοντα. Υπάρχουν πολλές αναφορές στο φιλμ, ταινίες που με επηρέασαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά δεν είναι προφανείς. Αν θα έπρεπε να αναφέρω μία θα στεκόμουν στο «Ένας Προφήτης» του Ζακ Οντιάρ, ένα ιδανικό παράδειγμα για μένα μιας «κοινωνικής ταινίας» με έναν διαφορετικό όμως τρόπο.
Info: Η ταινία του Σαντιάγο Μίτρε «O Φοιτητής» προβάλλεται από την Πέμπτη 6 Ιουνίου στις Αίθουσες
