Με αφορμή την πρόσφατη δήλωση της υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη, κ. Παπακώστα, περί «Μονμάρτης και Εξαρχείων»
Προς τέρψιν και των υπόλοιπων κατοίκων, παρακάτω παραθέτω καθημερινά γεγονότα που εδώ και λίγο καιρό –αφού πρόσφατα μετακόμισα στην Οδό Καλλιδρομίου– με κάνουν να δοξάζω κάθε μέρα τον Άγιο Διονύσιο (της Μονμάρτης), που έχω τη χαρά να έρχομαι σε επαφή με όλες τις οπτικοακουστικές μορφές τέχνης – και όχι μόνο.
Graffiti – Εδώ και πολλά χρόνια ο γνωστός Banksy (έρχεται incognito μόνο βράδυ), μαζί με νεαρή ομάδα ανερχόμενων καλλιτεχνών, έχουν αναλάβει να διακοσμήσουν όλη τη γειτονιά με καλαίσθητα graffiti, με αποτέλεσμα όλες οι είσοδοι των πολυκατοικιών, όλοι οι τοίχοι και όποια ελεύθερη επιφάνεια, να είναι έργα τέχνης. Τα Εξάρχεια είναι πια ένα open air museum!
Audiovisual – Τύφλα να έχει η Ρόδος και το Sound and Light Festival. Εδώ έχουμε event κάθε βράδυ! Στην Ανδρέα Μεταξά, μάλιστα, ξεκινάνε με μολότοφ (Light) και η απάντηση έρχεται με δακρυγόνα (Audio), ανταλλάσοντας και τα νέα τους: Γαμ…… η μάνα του Αντώνη. Για όσους δεν καταλαβαίνουν η γυναίκα ξαναπαντρεύτηκε και δώσ’ του οι μολότοφ γιατί τα βεγγαλικά είναι ακριβά και απαντάνε οι φίλοι τους με δακρυγόνα γιατί η μαμά με τις φίλες της έκανε bachelor στα μπουζούκια και πριν βγει ο τραγουδιστής βγαίνει καπνός – προσομοίωση τέχνης, δηλαδή… (λαϊκό δε λέω, αλλά cult)
Art & Garbage Installation– Για όσους αναρωτιούνται γιατί οι κάδοι μετακινούνται μέσα στη νύχτα κάνοντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο από το σύρσιμο στον δρόμο είναι γιατί οι καλλιτέχνες ψάχνουν να βρουν τη σωστή θέση (η τέχνη πρέπει να κάνει θόρυβο – να προκαλεί, άσχετοι!) Επίσης όποιος πήγε στην Documenta 14 να θαυμάσει την εγκατάσταση Artist Book του Daniel Knorr στο Ωδείο Αθηνών, θα ήξερε ότι τα σκουπίδια ο καλλιτέχνης τα περισυνέλεξε από δρόμους της Αθήνας. Η τέχνη πρέπει να έχει συνέχεια και σε αυτό προσδίδουν οι νέοι με το άδειασμα των κάδων κάθε βράδυ.
Gastronomy – Κάθε βράδυ μαζεύονται τα παιδιά και μιλάνε για συνταγές στα σκαλιά που ανεβαίνουν στον λόφο του Στρέφη. Πολλές φορές τσακώνονται φωνάζοντας δυνατά: Τι λες, ρε, για τη μάνα μου;
Ο εν λόγω νεαρός άρχισε να φωνάζει γιατί κάποιος του είπε ότι τα γεμιστά της δικής του μαμάς είναι καλύτερα! Μεγαλώνουμε σε μητριαρχικές οικογένειες και ο σεβασμός είναι κομμάτι της παράδοσης και της κουλτούρας μας γι’ αυτό και οι συνεχείς αναφορές στη μανούλα. Δεν θα πω, τα παιδιά γύρω στις 3 το πρωί πάνε σπίτι για να ξυπνήσουν να απολαύσουν ζεστό το μεσημεριανό και να έχουν νέες συνταγές για το επόμενο βράδυ.
Τέλος θέλω να πω ότι ακόμα και τα σπασίματα των αυτοκινήτων κάθε βράδυ (ναι, κάθε βράδυ, αφού το πρωί πατάμε τα γυαλιά στα πεζοδρόμια), γίνονται για την τέχνη. Πριν από ένα μήνα μας έσπασαν το αμάξι και μεταξύ άλλων πήραν και ένα βιβλίο του Kapuscinski! Δεν θα αναφερθώ στον ταξιδευτή – δημοσιογράφο – συγγραφέα· αυτοί που σπάνε, ξέρουν)
Εύγε, λοιπόν, στην πολιτεία μας! Η γειτονιά των Εξαρχείων είναι το παράδειγμα ότι η Αθήνα ζει και εξελίσσεται στο κομμάτι της Τέχνης. Ευχαριστούμε που προσπαθείτε με κάθε τρόπο να παραμείνει αναλλοίωτος ο παλμός αυτού του κομματιού της πόλης μας.
22°
