Η φεμινίστρια, συγγραφέας και ακτιβίστρια Μπελ Χουκς πέθανε σε ηλικία 69 ετών μετά από νεφρική ανεπάρκεια.
Η αναγνωρισμένη φεμινίστρια, συγγραφέας και ακτιβίστρια Μπελ Χουκς πέθανε σε ηλικία 69 ετών, την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου στο σπίτι της στο Κεντάκι «περιτριγυρισμένη από την οικογένεια και τους φίλους της», σύμφωνα με δήλωση της οικογένειάς της. Σύμφωνα με δήλωση της αδερφής της Gwenda Motley, η αιτία θανάτου ήταν η νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου.
Η Χουκς θεωρήθηκε πρωτοπόρος στο κίνημα του φεμινισμού ενώ δημοσίευσε περισσότερα από 30 βιβλία κατά τη διάρκεια της ζωής της συμπεριλαμβανομένων των “Ain’t I a Woman? Black Women and Feminism” του 1981 (τίτλος εμπνευσμένος από την εξαιρετική ομιλήτρια Sojourner Truth) και “All About Love” το 1999.
Γεννημένη με το όνομα Gloria Jean Watkins στο Hopkinsville του Kentucky στις 25 Σεπτεμβρίου του 1952, η hooks υιοθέτησε το pen name “bell hooks” από την προγιαγιά της από την πλευρά της μητέρας της, Bell Blair Hooks. Η ίδια διατήρησε το όνομα αυτό για να δοθεί έμφαση όχι στην ταυτότητά της, αλλά στις ιδέες της, σπάζοντας ταυτόχρονα τους διεθνώς επιβεβλημένους κανόνες γραμματικής.
Η bell hooks ξεκίνησε τις σπουδές της στην Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Stanford το 1973, συνεχίζοντας με master επίσης στην Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison το 1976. Η ίδια ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στη Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της California, Santa Cruz το 1983.
Δημοσίευσε πλήθος δοκιμίων αλλά και ποιητικές συλλογές και παιδικά βιβλία. «Η δουλειά μου είναι τόσο εκλεκτική· καλύπτει ένα τόσο ευρύ φάσμα», είχε η ίδια αναφέρει σε μια συνέντευξη, ενώ από 2004, εργάστηκε ως δασκάλα στο Berea College και το 2010 το σχολείο ίδρυσε το Bell Hooks Institute στο Berea College.
«Ξεκινάω πάντα με παιδιά. Τα περισσότερα παιδιά είναι καταπληκτικοί κριτικοί στοχαστές πριν τα φιμώσουμε. Νομίζω ότι η θεωρία είναι ουσιαστικά ένας τρόπος να κατανοήσουμε τον κόσμο. Ως χαρισματικό παιδί που μεγάλωνα σε μια δυσλειτουργική οικογένεια όπου η χαρισματικότητα δεν μπορούσε να εκτιμηθεί, αυτό που με κράτησε ήταν η σκέψη “Γιατί άραγε η μαμά και ο μπαμπάς είναι όπως είναι;” Και αυτά είναι ερωτήματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της κριτικής σκέψης. Και γι’ αυτό πιστεύω ότι η κριτική σκέψη και η θεωρία μπορούν να είναι μια τέτοια πηγή θεραπείας. Μας πάει μπροστά», είχε δηλώσει σε συνέντευξή της.
