Κοσμος

Αργός σαν Λούξος

1938-834.jpg
Δήμος Καζαντζόγλου
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Πέρυσι τέτοιο καιρό η Ελλάδα, αλλά και οι μεγάλες πρωτεύουσες τις Ευρώπης φλέγονταν. Φέτος, στο Λουξεμβούργο μαζεύτηκαν δώδεκα (12) άτομα και άναψαν καντήλια έξω από την ελληνική πρεσβεία. 

Άλλοι το είδαν ρομαντικά, ελπίζοντας πως θα ξεκινήσει ένας νέος Μάης του ’68 από τον τραγικό θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, και άλλοι είδαν το βιος τους να καταστρέφεται και την πόλη τους να θυμίζει εμπόλεμη ζώνη. Στο Λουξεμβούργο μαζεύτηκαν δώδεκα (12) άτομα και άναψαν καντήλια έξω από την ελληνική πρεσβεία. Έμειναν περίπου 30 λεπτά όρθιοι και μετά έφυγαν. Έτσι φέρονται οι πολιτισμένοι άνθρωποι, σκέφτηκαν μερικοί. Ένα χρόνο και μια εβδομάδα αργότερα, και ενώ η Ευρώπη συγκλονίζεται από ένα σωρό άλλα θέματα, μεταξύ των οποίων η Σύνοδος της Κοπεγχάγης για το Κλίμα, η ενδεχόμενη χρεοκοπία του πρώτου Κράτους της ευρωζώνης και η σφαλιάρα που έφαγε πρόσφατα ο Μπερλουσκόνι, το Λουξεμβούργο έζησε πρωτόγνωρες στιγμές στη σύγχρονη ιστορία του. Άγνωστοι έκαψαν σκουπίδια και έσπασαν παράθυρα και έγραψαν γκράφιτι σε τοίχους δημοσίων κτιρίων. «Αστυνομία, δολοφόνοι, αλληλεγγύη στην Ελλάδα» έγραφε το σύνθημα στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Diekirch.

Μόνο εμείς οι παλιοί το πιάσαμε. Οι αντιδράσεις στην παραμυθούπολη του Λουξεμβούργου έρχονται με χρονοκαθυστέρηση. Στα κλαμπ ακούς ακόμα κομμάτια του 1990, στο φανάρι περιμένεις τουλάχιστον 5 δευτερόλεπτα (απ’ τη στιγμή που θα γίνει πράσινο) για να ξεκινήσει το πρώτο αυτοκίνητο, στον υπάλληλο της τράπεζας πρέπει να το πεις 2 φορές (την πρώτη θα σου απαντήσει πως αυτό που θες δεν γίνεται), στο ταχυδρομείο ο υπάλληλος του γκισέ περιμένει τουλάχιστον μισό λεπτό για να πατήσει το κουμπί για τον επόμενο πολίτη-πελάτη (εν τω μεταξύ τακτοποιεί το μαλλί του, τρίβει τη μύτη του, ευθυγραμμίζει τα χαρτιά και τα μολύβια που είναι στο γραφείο του και ισιώνει την τσάκιση στο παντελόνι του). Στο πλαίσιο λοιπόν της εγγενούς βραδύτητας της μακάριας κοινωνίας του Μεγάλου Δουκάτου εντάσσεται και η ετεροχρονισμένη συμπαράσταση στην ελληνική κοινωνία. Ευχαριστούμε ειλικρινά, αλλά μήπως να μας έδιναν κανά φράγκο; Το χρήμα το κατέχουν καλύτερα από τις διαδηλώσεις και εμείς το χρειαζόμαστε περισσότερο από τα συνθήματα…

lequotidien.editpress.lu/

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ