Και ναι, σύμφωνα με τα ΜΜΕ του Χαρτούμ η πρώτη απώλεια από τη θανατηφόρα γρίπη που αναστάτωσε την υφήλιο καταγράφηκε και στην ταπεινή μας Σουδανική πρωτεύουσα.
Και ναι...σύμφωνα με τα ΜΜΕ του Χαρτούμ η πρώτη απώλεια από τη θανατηφόρα γρίπη που αναστάτωσε την υφήλιο καταγράφηκε και στην ταπεινή μας Σουδανική πρωτεύουσα. Θυμάμαι να προσγειώνομαι στο αεροδρόμιο του Χαρτούμ τον Απρίλη ερχόμενη από Αθήνα μέσω Καϊρου. Οι υπάλληλοι του Υπουργείου Υγείας μας περιμένουν φορώντας μάσκες και γάντια και μας δίνουν ένα υποχρεωτικό ερωτηματολόγιο να συμπληρώσουμε. "Από που ήρθατε; πού θα πάτε; ήσασταν σε καμία από αυτές τις καταραμένες χώρες; Το τηλέφωνό σας παρακαλώ". Εκεί κόλλησα. Ώπα! Τι το θές το τηλέφωνό μου; Πρέπει να το γράψετε. Στο Σουδάν, όπου οι ασφαλίτες είναι κράτος εν κράτει δεν προσφέρεις εύκολα προσωπικά δεδομένα. Έτσι κι εγώ έδωσα το τηλέφωνο του γραφείου μου. Μετά από μια βδομάδα το τηλέφωνο του γραφείου μου χτυπάει κι ακούω στην άλλη γραμμή μια Σουδανή κυρία να με ρωτάει: «Η Κυρία Ισμήνη Πάλλα;» «Η ίδια.» «Πώς αισθάνεστε;» «συγγνώμη κυρία μου; ποια είστε;» Από το αεροδρόμιο σας καλούμε. Φτάσατε πριν από μια βδομάδα. Είστε καλά; Αισθάνεστε υγιής;" «Αισθάνομαι υπέροχα, αν κι έχει λίγο ζέστη σήμερα», απαντάω εμφανώς σοκαρισμένη. «Ωραία. Αν εμφανίσετε πυρετό να μας καλέσετε. Ευχαριστούμε. Γεια σας¨. Μετά από μια βδομάδα επαναλήφθηκε η ίδια ακριβώς συνομιλία. Η Σουδανή κυρία δεν με πήρε τηλέφωνο ξανά και την είχα συνηθίσει. Τόσο ωραίο που ήθελε να μάθει μόνο αν ήμουν καλά και τίποτα άλλο. Μερικές φορές η επικοινωνία μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο αποτελεσματική μέθοδος προφύλαξης από τα υποχρεωτικά εμβόλια...ακόμα και σε μια χώρα που φιλοξενεί όλες τις ασθένειες που έχουν εκλείψει στον υπόλοιπο κόσμο.
14°
